Γράφει ο Κάτς80

Οι πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, από ΕΕ Και το υπόλοιπο ιερατείο, μας της σερβίρουν σαν να είναι προς το συμφέρον του λαού μας, δεν είναι τίποτα άλλο από μια δοκιμαστική περίπτωση για την εμβάθυνση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην Ευρώπη ώστε να καταγραφούν οι αντιδράσεις. Για παράδειγμα, το πακέτο της ΕΕ – ΔΝΤ που υποστηρίζει ανοιχτά της ιδιωτικοποιήσεις ως μέσο για την αντιμετώπιση της κρίσης του δημόσιου χρέους, ακόμα, και η δημιουργία της παροπλισμένης Task Force για την παροχή τεχνικής βοήθειας προς την ελληνική κυβέρνηση, και την τριμηνιαία υποβολή αναφοράς στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τον Επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων είναι κατάφωρη παράκαμψη της κάθε ελληνικής κυβέρνησης και θέτει σε κίνδυνο την πολιτική κυριαρχία στην Ελλάδα.

Τα μέτρα λιτότητας και οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα είναι ο ορισμός της εσωτερικής υποτίμησης. Αυτή είναι μια μακροχρόνια διαδικασία, με βαρύ κοινωνικό κόστος, επιπλέον δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, όχι μόνο επειδή η οικονομία έχει κατάρρευση αλλά και επειδή σε μια κοινωνία εξαθλιωμένη, που είδη υπάρχουν σημάδια θυμού και αγανάκτηση προς το μεγαλύτερο πολιτικό διεφθαρμένο σύστημα, όπου αυτό έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την άνοδο της άκρας Δεξιάς.

Συνολικά, η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι πλέον οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμη. Η εμπειρία του παρελθόντος μας έδειξε ότι η δημοσιονομική εξυγίανση χωρίς ανάπτυξη δεν είναι δυνατή και ότι η συνέχιση της λιτότητας του προγράμματος της ΕΕ – ΔΝΤ στην πραγματικότητα βαθαίνουν την ύφεση.

Ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, υποστηρίζει ότι <<οι κυβερνήσεις εντός και εκτός της ευρωζώνης δεν πρέπει απλώς να δεσμευθούν στη δημοσιονομική εξυγίανση και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, δυτικές και άλλες χώρες βρίσκονται αντιμέτωπες με υψηλά επίπεδα χρέους και ελλειμμάτων και θα πρέπει να μειώσουν τις δαπάνες, και να αυξήσουν τα έσοδα>>. Ένα απλό μήνυμα, με σαφή νεοφιλελεύθερη γλώσσα.

Οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν στην ανάγκη να προσφερθεί χρόνος για την Ελλάδα για μια ποιο ομαλή οικονομική πολιτική. Η συνέχιση των πολιτικών λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά, επίσης, αυξάνεται η πραγματική αξία του ανεξόφλητου χρέους, η οποία θα οδηγήσει σε πτωχεύσεις τραπεζών και πτωχεύσεις επιχειρήσεων.

Επιπλέον, υπάρχει επείγουσα ανάγκη να γίνει επανεκκίνηση της ανάπτυξης στην ευρωζώνη και στην ΕΕ γενικότερα. Τα πλεονάσματα σε χώρες όπως η Γερμανία μπορούν να ενισχύσουν τις καταναλωτικές δαπάνες σε συντονισμό με την υπόλοιπη ευρωζώνη. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων μπορεί επίσης να συμβάλει στην αναθέρμανση της οικονομίας μέσω της χρηματοδότησης των δημοσίων έργων.

Τέλος, είναι σημαντικό να αναφέρω ότι η μεταρρύθμιση της πολιτικής του δημοσιονομικού κανονισμού της ΕΕ, καθώς και σε παγκόσμιο επίπεδο, προσπαθεί να συναφθεί έτσι ώστε να είναι προς το συμφέρων των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αυτό δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει.

Χρήστος Κατσέας