
Του: Μάριου Λ. Ευρυβιάδη, Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων
Είναι πασιφανές εδώ και καιρό πως η Νατοϊκή Τουρκία, στην προσπάθειά της να ανατρέψει με οιονδήποτε τρόπο το καθεστώς Άσαντ έχει εγκλωβιστεί σε μια αδιέξοδη πολιτική την οποία, όχι μόνο δεν μπορεί να διαχειριστεί ως ζήτημα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας αλλά και το οποίο -λόγω κυρίως του κουρδικού ζητήματος- εγκυμονεί ορατούς κινδύνους για την εδαφική της υπόσταση.
Είναι επίσης πασιφανές πως η Άγκυρα επιδιώκει μια στρατιωτική εμπλοκή της Δύσης με αιχμή του δόρατος το ΝΑΤΟ. Θεωρεί πως αυτή η είναι η μόνη επιλογή που θα της επιτρέψει να επανακτήσει την πρωτοβουλία και, μέσα από τη συλλογική δράση, να περιορίσει τις αρνητικές συνέπειες των νεοθωμανικών της φαντασιώσεων -που την οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο- και να καταστεί ηγεμόνας στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η επιστολή Τζόνσον του 1964, το ΝΑΤΟ και ο πόλεμος στη Συρία»