Γράφει ο Κάτς80

Θα ξεκινήσω με μια παρατήρηση σχετικά με τους δύο παράγοντες που πιστεύω ότι πραγματικά συνέβαλαν στο να αυξηθεί το «σκοτάδι» σχετικά με τις επιθέσεις σε γυναίκες στην Κολωνία της Γερμανίας.

Ο πρώτος παράγοντας είναι ο αριθμός των επιθέσεων, ο οποίος πραγματικά δεν μπορεί να υποτιμηθεί.

Μέχρι σήμερα, 659 γυναίκες έχουν καταθέσει μηνύσεις, εκ των οποίων η 359 ήταν περίπου σεξουαλικά εγκλήματα. Έτσι, ανεξάρτητα από το ποιοι είναι οι δράστες, η κλίμακα των επιθέσεων είναι σημαντική.

Ο δεύτερος παράγοντας, πέρυσι η Γερμανία είδε 1εκατομμύριο περίπου αιτούντες άσυλο. Η επίθεση έλαβε χώρα σε μια περίοδο με αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με τη μετανάστευση.

Πώς εξηγείται η οργή που ακολούθησε μετά τις επιθέσεις ?

Υπάρχει ένα μεγάλο μέρος της ρητορικής από ομάδες που αντιτίθενται τον πολιτικών ασύλου, και το γεγονός αυτό πραγματικά πρόσφερε σε αυτές τις ομάδες την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τη δημόσια κατακραυγή σε πολιτική αντίθεση με τις πολιτικές του ασύλου.

Είδαμε ομάδες που δεν έχουν την πρωτοπορία για τα δικαιωμάτων των γυναικών και ξαφνικά ανησύχησαν για τις επιθέσεις.

Στην πραγματικότητα, αν κοιτάξουμε πίσω στο 2013, όταν υπήρχε ένα κύμα ακτιβισμού και δημόσια συζήτηση στη Γερμανία σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση και τις επιθέσεις κατά γυναικών, οι γυναίκες αντιμετωπιζόταν σαν να προκαλούσαν η ίδιες «σεξιστικά» και πολλές από τις ομάδες που βλέπαμε τώρα δεν ήταν πουθενά τότε, στο παρελθόν οι προτάσεις για την ενίσχυση του ποινικού κώδικα της Γερμανίας στον τομέα της σεξουαλικής επίθεσης, ήταν αντίθετοι. Νομίζω ότι είναι αξιοσημείωτο να παρατηρηθεί ότι η προηγούμενη συζήτηση διεξήχθη χωρίς την υποστήριξη από τις περισσότερες από τις ομάδες που τώρα φώναζαν για τη βελτίωση της ασφάλειας και της προστασίας των γυναικών.

Ένα άλλο σημαντικό είναι ότι η συζήτηση για τη βία κατά των γυναικών στη Γερμανία είναι αυτή που πρέπει να είναι στα πρωτοσέλιδα όλη την ώρα, και όχι μόνο, όταν οι δράστες είναι μετανάστες ή αιτούντες άσυλο.

Μία στις 3 Γερμανίδες έχουν βιώσει κάποια μορφή σωματικής βίας, σύμφωνα με έρευνα του 2004 από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικογένειας, Τρίτης Ηλικίας, Γυναικών και Νεότητας. Και μια  στις επτά γυναίκες έχουν βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής βίας. Η σεξουαλική βία στη Γερμανία είναι ένα πρόβλημα που προϋπήρχε, από το μεγάλο αυτό κύμα της μετανάστευσης.

Οι επιθέσεις της Κολωνίας δείχνουν την ανάγκη να αναδεχθεί το θέμα της σεξουαλικής βίας κατά των γυναικών και της ασφάλειας στη Γερμανία αλλά και ευρύτερα.

Υπήρξε μια ανισορροπία μεταξύ των φύλων, όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και στη Σουηδία, όπου περισσότερο από το 70% των αιτούντων άσυλο κατά το παρελθόν ήταν άνδρες.

Και βλέπουμε το χάσμα να διευρύνεται ακόμη περισσότερο με αυτούς που είναι κάτω από την ηλικία των 25 και είναι ως επί το πλείστον αδέσμευτοι και ασυνόδευτοι. Υπήρξε κάποια έρευνα που έδειχνε ότι η ασύμμετρη αναλογία των δύο φύλων, ιδιαίτερα σε ορισμένες ηλικιακές ομάδες, μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη συχνότητα στης σεξουαλικές επιθέσεις και στης σεξουαλικές παρενοχλήσεις, καθώς και την αυξημένη ζήτηση στη πορνεία.

Κάποιοι ειδικοί έχουν προτείνει ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά του Καναδά και να αποκλείουν τους νέους, τους ανύπαντρους άντρες από τα προγράμματά μετεγκατάστασης.

Η βία κατά των γυναικών είναι μια επιδημία που μολύνει κάθε γωνιά του κόσμου.

Δεν είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μιας φυλής ή θρησκείας ή εθνικότητας, είναι παντού. Και ένα θετικό αποτέλεσμα, αν κάποιος μπορεί να δει, είναι ότι ο «Γερμανικός» πληθυσμός πραγματικά μιλάει για το θέμα αυτό με έναν τρόπο που ίσως δεν το έχουμε ξαναδεί.

Στην πραγματικότητα, η Γερμανία έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά της δημόσιας αντίληψης για την επικράτηση της βίας κατά των γυναικών στην ΕΕ.

Όταν μια κοινωνία ανέχεται μία στις τρεις γυναίκες να βιώνει σωματική βία, ή μία στις επτά να βιώνει σεξουαλική βία, και όταν υπάρχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά της δημόσιας αντίληψης του προβλήματος αυτού στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αποσαφήνιση των αξίων όπως η σωματική αυτονομία και η ελευθερία, για το σύνολο του πληθυσμού είναι κάτι που η κυβέρνηση θα πρέπει να το παλέψει περισσότερο.

Χρήστος Κατσέας