Γράφει ο Κάτς80

Στις διάφορες εκτιμήσεις Αμερικανών ειδικών, συμπεριλαμβανομένων και των θεσμικών οργάνων, ότι από το έτος 2030 θα μπορούσε να συμβεί ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος που θα ενώσει τον κουρδικό πληθυσμό και στης 4 χώρες όπου ζει σήμερα.

Το κουρδικό ζήτημα και πάλι έγινε δημοφιλής, αμέσως μετά την αμερικανική κατοχή στο Ιράκ το 2003.

Η άλλοτε πανίσχυρη εξουσία του Σαντάμ Χουσεΐν, σύντομα καταρρέει. Και στο Βορρά δημιουργείτε μια αυτόνομη κουρδική οντότητα, στην οποία οι οικογένεια Μπαρζανί κατέχει όλους τους μοχλούς της εξουσίας. Πλούσια σε πετρέλαιο, έχει μια σταθερή βάση για την οικοδόμηση τις στρατιωτικής και πολιτικής οντότητας, έτσι μπορούμε ήδη να μιλάμε για το ιρακινό Κουρδιστάν ως πραγματικότητα.

Τοποθεσία του Κουρδιστάν στο Ιράκ

Επίσημη σύνορα της Περιφέρειας ιρακινό Κουρδιστάν

Ο Πρόεδρος Μασούντ Μπαρζανί και οι οικογένεια του, πολύ σοφά και προσεκτικά οικοδομούν τη θέση τους στην περιοχή, δεν μιλάμε για ανεξαρτησία, αλλά για διατήρηση των καλών επαφών με όλες τις μεγάλες δυνάμεις που πραγματικά έχουν αναπτυχθεί και οικοδομήσει την ανεξαρτησία.

Μετά τους Γάλλους, Βρετανούς και τους Αμερικανούς, με τη βοήθεια της Τουρκίας και τους Σαουδικής Αραβίας, ξεκίνησε το μοίρασμα της Συρίας, με μια πληθώρα νέων στρατιωτικών και πολιτικών παραγόντων, έτσι έχουν προκύψει και κάποιες κουρδικές οργανώσεις. Παρά τις πολιτικές συγκρούσεις των διαφόρων παρατάξεων, οι οποίες κατά καιρούς μετατρέπονται ακόμα και σε ένοπλες συγκρούσεις, οι Κούρδοι της Συρίας σχηματίζουν το δικό τους έδαφος, με την ευλογία της διοίκησης και την «υποστήριξη» των Αμερικανών και του Άσαντ.

Θυμόμαστε την μεγάλη επιτυχία στη μάχη για Αΐν αλ-Αράμπ, όταν οι Κούρδοι πήραν την πόλη από το ISIS. 

Η υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα (Ενότητας) αυτές τις μέρες προκαλεί την έντονη αντίδραση του Τούρκου προέδρου Ερντογάν. Για τον ίδιο, αυτό το κουρδικό κόμμα είναι απλώς ένα υποκατάστημα του Οτσαλάν και του ΡΚΚ, με το οποίο η χώρα του βρίσκεται σε πόλεμο και πάλι. Με έναν περίεργο τρόπο, η κουρδική διοίκηση στη Συρία έχει την υποστήριξη ακόμα και του Ιράν, τη μόνη χώρα στην οποία οι Κούρδοι αυτή τη στιγμή δεν είναι στρατιωτικά ενεργοί. Το Κουρδικό ζήτημα, όταν πρόκειται για τους Τούρκους, δικαιολογημένα προκαλεί τεράστια ανησυχία. Η μεγαλύτερη και πιο ριζοσπαστική κουρδική κοινότητα ζει στην Τουρκία.

Σε 4 χρόνια από τώρα, θα είναι ακριβώς 100 χρόνια από την υπογραφή της ειρήνης στην Σεβρών, από όπου και ξεκίνησε η διάσπαση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Μέρος της «συμφωνίας» ήταν και η δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν στο έδαφος της Τουρκίας. Η δημιουργία του διακόπηκε από τον Κεμάλ Ατατούρκ, χρησιμοποιώντας τη δύναμη των όπλων, και από τη στιγμή της υπογραφής της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης το 1923 η ιδέα του Κουρδιστάν αφαιρέθηκε από το τραπέζι.

Για μεγάλα χρονικά διαστήματα ο τουρκικός στρατός διεγείρει σκόπιμα της συγκρούσεις με τις στρατιωτικές δυνάμεις του ΡΚΚ,  κάθε φορά που δημιουργείτε ένα πρόβλημα πολίτικο στη Τουρκία.

Ο Ερντογάν και το κόμμα του (ΑΚΡ) είναι η πρώτη πολιτική δύναμη που ήταν σε θέση να νικήσει τον στρατό και να τεθεί υπό τον θεσμικό έλεγχο της πολιτικής.

Όμως, μετά την «αποτυχία» των εκλογών του Ιουνίου, το ΑΚΡ, το ίδιο όπως και ο στρατός είχε κάνει, κατέφυγε να χρησιμοποίηση το PKK. Η κυβέρνηση, υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, έληξε την εκεχειρία και ξεκίνησε στρατιωτικές επιχειρήσεις σε περιοχές που κατοικούνται από Κούρδους. Όταν το PKK απάντησε, ξεκίνησε ένας πραγματικός πόλεμος στον οποίο ο τουρκικός στρατός παρεμβαίνει στις πόλεις, και χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Μεταξύ άλλων, και εξαιτίας αυτού του γεγονότος, το ΑΚΡ στις εκλογές του Νοεμβρίου πήρε περισσότερες ψήφους και κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση. Το φιλοκουρδικό κόμμα έλαβε λιγότερη υποστήριξη, (ΡΚΚ) και ο πόλεμος έγινε για άλλη μια φορά κορυφαία προτεραιότητα μεταξύ των Κούρδων και της Τουρκίας.

Σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, και ιδιαίτερα μετά από την αποσταθεροποίηση με την λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» έφερε, την ιδέα της συνολικής αναδιοργάνωσης των υφιστάμενων συνόρων μέσω του πολέμου.

Πολλές αναφορές γίνονται για τους χάρτες της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής», οι οποίοι δημοσιεύτηκαν το 2006 από μέλος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών (Ralf Peters). Ο χάρτης αυτός, που βρίσκετε ανεπίσημα και σε θεσμικούς κύκλους, προβλέπει τη δημιουργία πολλών νέων μελών, όπως το «Μπαλουχιστάν, το  Άγιο ισλαμικό κράτος και το κράτος του Κουρδιστάν».

Ο Αριθμός των Κούρδων εκτιμάται σε 25 με 30.000.000, καθιστώντας το ένα πολύ ισχυρό έθνος, αυτό είναι το μεγαλύτερο έθνος στον κόσμο που δεν έχει ένα κράτος δικό του. Ο Δρόμος προς τέτοιες λύσεις συνήθως επιτυγχάνεται μέσω νέων πολέμων.

Ως εκ τούτου, είναι πιθανό ότι αυτή η άνευ προηγουμένου μετανάστευση του πληθυσμού στην Ευρώπη θα συνεχιστεί και στο μέλλον.

Χρήστος Κατσέας