Γράφει ο Κάτς80

Ο Κάμερον με επιστολή του για το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων του Ηνωμένου Βασιλείου, προτείνει.

Σε επιστολή του προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, στις 10 Νοεμβρίου 2015, ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον καθόρισε τις γενικές παραμέτρους της επερχόμενης διαπραγμάτευσης, σε 4 κατηγορίες, ήτοι, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ?, αλλαγές στην ΕΕ για την οικονομική διακυβέρνηση, και για να διασφαλίσει ότι τα κράτη μέλη εκτός της ζώνης του ευρώ δεν θα είναι σε μειονεκτική θέση σε σύγκριση με εκείνους στην Ευρωζώνη?, τροποποιήσεις στους κανόνες της ΕΕ σχετικά με τα οφέλη και την ελευθερία κυκλοφορίας, συμπεριλαμβανομένων και την καταπολέμηση των καταχρήσεων του συστήματος?, και κάτω από την επικεφαλίδα της κυριαρχίας, την ενίσχυση του ρόλου των εθνικών κοινοβουλίων στη νομοθετική διαδικασία της ΕΕ, και διασφαλίζοντας ότι η έννοια της «διαρκώς στενότερης ένωσης», που για πρώτη φορά «ειπώθηκε» στο προοίμιο της Συνθήκης της Ρώμης το 1957, δεν θα ερμηνεύεται ως δέσμευση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού υπερκράτους.

Απαντώντας στην επιστολή αυτή στις αρχές Φεβρουαρίου 2016 ο Πρόεδρος Τουσκ δημοσίευσε ένα σχέδιο «απόφαση» λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχίες του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το σχέδιο «απόφαση» προτείνει πιθανές λύσεις για κάθε μία από τις επιθυμητές μεταρρυθμίσεις του Κάμερον, μεταξύ των οποίων, και ένα πακέτο μέτρων που αποσκοπούν στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ, και τον καθορισμό στόχων για την αναθεώρηση και τον εκσυγχρονισμό της δυσκίνητης νομοθεσίας? (ΕΕ).

Αναγνώριση των ανησυχιών του Ηνωμένου Βασιλείου, κατά της Οικονομικής Διακυβέρνησης της ΕΕ, και αναγνωρίζοντας την ανάγκη να ληφθούν υπόψη οι ανησυχίες των κρατών που δεν έχουν υιοθετήσει το ευρώ, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας λήψης αποφάσεων και την απαλλαγή τους από τυχόν μελλοντικές χρηματοδοτικές συνεισφορές της Ευρωζώνης, μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης, αλλά, το σημαντικότερο, δεν επιτρέπει στα εν λόγω κράτη μέλη να ασκήσουν βέτο ή να καθυστερήσουν αποφάσεις που αφορούν την Ευρωζώνη.

Η δέσμευση για την αναθεώρηση του δικαιώματος σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία, με στόχο την καταπολέμηση των καταχρήσεων του συστήματος? και ένα «μηχανισμό διασφάλισης» που θα επιτραπεί στα κράτη μέλη να θέτουν προσωρινά όρια για τους μετανάστες της ΕΕ.

Διευκρινίσεις σχετικά με τα θέματα της εθνικής κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένων ότι η φράση «διαρκώς στενότερη ένωση» δεν θα υποχρεώνει όλα τα κράτη μέλη να αποβλέπουν σε μια κοινή πολιτική, και ο «εξορθολογισμός» του υφιστάμενου «μηχανισμού ελέγχου της επικουρικότητας», το οποίο επιτρέπει στα εθνικά κοινοβούλια να προβάλουν αντιρρήσεις ως προς τη νομοθεσία που θεωρείται ότι έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες της επικουρικότητας της ΕΕ.

Ποια είναι η θέση των κρατών μελών.

Οι αρχικοί φόβοι της μεταρρυθμιστικής ατζέντας του Κάμερον δεν αποδείχτηκε διχαστική, καθώς οι προσεγγίσεις της συνόδου κορυφής φαίνεται ότι μπορεί να είναι πιο κοντά στην επίτευξη αυτού του σπάνιου συμβιβασμού στον οποίο όλες οι πλευρές θα μπορούσαν να είναι ικανοποιημένες.

Η ανταγωνιστικότητα έχει θεωρηθεί από καιρό το πιο προσιτό θέμα των διαπραγματεύσεων. Επί των θεμάτων της Οικονομικής Διακυβέρνησης, η Ιρλανδία δεν έχει συμφέρον για τον καθορισμό νέων κανόνων για τις σχέσεις μεταξύ των μελών του ευρώ και εκτός ζώνης του ευρώ, κυρίως επειδή οι ​​σχέσεις αυτές επηρεάζουν άμεσα τη Βόρεια Ιρλανδία και της Ιρλανδικές σχέσεις με τη Βρετανία. Άλλα κράτη μέλη, ωστόσο, μπορεί να έχουν την τάση να προσεγγίσουν αυτό το θέμα με μεγαλύτερη προσοχή.

Ο τίτλος της «κυριαρχίας» ίσως να φαινόταν, εκ πρώτης όψεως, ότι είναι πιο πιθανό να θέλει να «δοκιμάσει» αν υπάρχει στήριξη επί των προτάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου για τη μεταρρύθμιση. 

Ωστόσο, το θέμα μέχρι στιγμής έχει προσεγγιστεί με πραγματισμό από το Ηνωμένο Βασίλειο και τα άλλα 27 κράτη μέλη. 

Ακόμη και για το θέμα της «διαρκώς στενότερης ένωσης» φαίνεται να έχουν μια αυξανόμενη προθυμία να αναγνωρίσουν τις απαιτήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με κάποια μορφή. Μπορεί κάλλιστα να υπάρξει κάποια επιφυλακτικότητα ορισμένων κρατών μελών στην προοπτική της επισημοποίησης αυτής της έννοιας, αλλά το πλαίσιο που προτείνεται στο σχέδιο «απόφαση», το οποίο βασίζεται στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ιούνιο 2014, φαίνεται ως ένας βιώσιμος συμβιβασμός.

Για την Ιρλανδία, όπως και για πολλά κράτη μέλη, το βασικό θέμα είναι απλά ότι η διαδικασία ένταξης θα πρέπει να επιτρέπει να συνεχίσουν και τα λοιπά κράτη μέλη το δοκούν, και ότι κανένα κράτος δεν θα επιτρέπεται να μπλοκάρει τη διαδικασία ένταξης για τους άλλους.

Ενώ τα θέματα που αναφέρθηκαν παραπάνω δεν φαίνονται δυσεπίλυτα, το μεταναστευτικό, και ιδίως ο τομέας των παροχών, εξακολουθεί να είναι κάπως προβληματικό.

Ο «μηχανισμός διασφάλισης» που προτείνεται στο σχέδιο «απόφαση» δεν φαίνεται να είναι συμβιβάσιμο, το γεγονός ότι πρόκειται για έναν πανευρωπαϊκό μηχανισμό που θα ελέγχεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο, αντί για μια «Βρετανική εξαίρεση» και ένα «ειδικό όργανο».

Εν τω μεταξύ, ο ισχυρισμός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι σημερινή κατάσταση του Ηνωμένου Βασιλείου πληροί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του «μηχανισμού», αντιμετωπίζει την ανάγκη του Κάμερον να επιτευχθεί μια άμεση και απτή λύση στο ζήτημα με οφέλη.

Όπως υπογραμμίζεται στην έκθεση του ECFR, η έννοια του περιορισμού της ελεύθερης κυκλοφορίας μέσω οποιωνδήποτε μέσων παραμένει προβληματική για ορισμένα κράτη μέλη και θα μπορούσε ακόμα και να εμποδίσει μια συμφωνία αυτή την εβδομάδα.

Σύνοψη.

Συνολικά, το Συμβούλιο του Φεβρουαρίου θα μπορεί να προσεγγιστεί με μια αίσθηση συγκρατημένης αισιοδοξίας.

Αξίζει να σημειωθεί, εν κατακλείδι, ότι τη Τετάρτη 17 Φεβρουάριου είναι 30η επέτειος από την πρώτη υπογραφή της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης.

Οι Ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα επιχειρήσουν να συμφωνήσουν σε μια μόνιμη και βιώσιμη λύση για την ευρωπαϊκή πορεία του Ηνωμένου Βασιλείου, οψόμεθα.

Χρήστος Κατσέας

Πηγή/πληροφορίες, ecfr.eu