Γράφει ο Κάτς80

10 Φεβρουαρίου και ο Ερντογάν, (Πρόεδρος της Τουρκίας), «προσβάλει τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Η Ουάσιγκτον δεν ήταν σε θέση να απαντήσει σε αυτήν την αλαζονική «επίθεση».

Ο Ερντογάν θυμωμένα υποστηρίζει ότι οι Αμερικανοί φέρνουν στους Κούρδους της (Ayn al-Arab) στη βόρεια Συρία. 

Η «μοναδική» αμερικανική απάντηση ήταν λίγο ασταθείς, με τα λόγια του υπουργού Άμυνας Ash Carter, σε μια συνέντευξή του, όταν ο δημοσιογράφος των ρώτησε για τις δηλώσεις Ερντογάν? «Η Τουρκία είναι ένας αξιόπιστος σύμμαχος εδώ και πολύ καιρό για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εμείς δεν συμφωνούμε πάντα μεταξύ μας. Αλλά είμαστε μαζί, και έχουμε πάντα, σαν στόχο την καταπολέμηση της τρομοκρατίας σε όλες της τις μορφές. Και συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε στενά με την Τουρκία».

Φυσικά η Ουάσινγκτον, θα συνεχίσει να συνεργάζεται στενά με την Τουρκία.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν, έδωσε την εντολή να καταρρίψουν το ρωσικό μαχητικό-βομβαρδιστικό αεροπλάνο το Νοέμβριο, και η Ουάσιγκτον μπορεί να υπολογίζει σε αυτόν, για να κάνει το παιχνίδι της, κατά της Ρωσίας.

Αυτό που είναι πραγματικό πρόβλημα για τον Ομπάμα και τον Ερντογάν είναι οι στόχοι τους, αποκλίνουν τόσο που ο Ομπάμα θέλει να ανατρέψει τον πρόεδρο της Συρίας Άσαντ, πιθανότατα με τον ίδιο τρόπο που διευκόλυνε και τη δολοφονία του ηγέτη της Λιβύης Καντάφι το 2011 (θυμηθείτε το αστείο της Χίλαρι Κλίντον, «πήγαμε, είδαμε, πέθανε») και να «καταστρέψει» το ισλαμικό κράτος του βαρβάρων.

Από την άλλη πλευρά, ο Ερντογάν θέλει να διαιρέσει και να εξαλείψει τον κουρδικό λαό, ιδιαίτερα τα 15 εκατομμύρια Κούρδων που ζουν στην Τουρκία, επειδή έχουν το θάρρος να προσπαθούν να διαχειρίζονται τη δική τους περιοχή.

Οι γελοιότητες του Ερντογάν στη διεθνή σκηνή έχουν προκαλέσει πολλά προβλήματα τους τελευταίους μήνες, η πρόσφατη επίδειξη και η κακή διάθεση του εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι ούτε περίεργο ούτε περισσότερο κακόβουλη από άλλες δράσεις του.

Στα τέλη Ιανουαρίου, ο ίδιος έχει και πάλι διαμαρτυρηθεί ότι ρωσικό αεροσκάφος είχε παραβιάσει ξανά τουρκικό εναέριο χώρο, και απείλησε τους Ρώσους με συνέπειες. Ακόμη και τα δυτικά ΜΜΕ δεν έδωσαν συνέχεια σε αυτό, επειδή ήταν σαφώς λάθος, αλλά και κανένας από αυτούς (ΜΜΕ) δεν του έχει υπενθυμίσει ότι «τα τουρκικά αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας παραβιάζουν τον Ελληνικό εναέριο χώρο εκατοντάδες φορές κατά τη διάρκεια του χρόνου.

Η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά δεν είναι ένα σημαίνον μέλος, επειδή δεν είναι πρόθυμη για μια αντιπαράθεση με τη Ρωσία, με την οποία η κυβερνήσεις της Ελλάδας προτιμούν να συνεργάζονται (Εμπόριο κτλ.) Έτσι, όταν ο Ελληνικός εναέριος χώρος παραβιάζεται από τουρκικά μαχητικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αντιδρούν.

Όταν ο Υπουργός Τζον Κέρι ήταν στην Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβριο ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε.

«Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να προστατεύει τα σύνορά της? Μιλώ για τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από την Τουρκία. Ή υπάρχουν δύο σταθμά, και δύο μέτρα?»

Ο Kerry απάντα «Ω όχι, βέβαια, δεν μπορεί να υπάρχουν δύο σταθμά, και δύο μέτρα ..εγώ απλά ενθαρρύνω την Ελλάδα και την Τουρκία… καθώς και οι δύο είναι μέλη του ΝΑΤΟ… να εργαστούν από κοινού για τη διατήρηση σχέσεων καλής γειτονίας».

Η Τουρκία ποτέ δεν θα προσπαθήσει να διατηρήσει καλές σχέσεις με την Ελλάδα, επειδή ότι ο Ερντογάν ξέρει ότι μπορεί να την προσβάλει, να την απειλήσει και να την αντιμετωπίσει, χωρίς τις «πλάτες» τον ΗΠΑ, ούτε και του ΝΑΤΟ.

Οι επικρίσεις της Ουάσιγκτον δεν θα μετρούν, όταν ο Ερντογάν καταφέρει να επιτύχει το πιο σημαντικό προσωπικό στόχο του, να αντικαταστήσει το κοινοβουλευτικό σύστημα της χώρας, από ένα προεδρικό παντοδύναμο. Αυτός είναι και ο λόγος για το μένος και την αλαζονεία του.

Η πλειοψηφία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το κόμμα του Ερντογάν (βαθιά ισλαμιστών), θέλουν τον ηγέτη τους να γίνει ο ανώτατος άρχοντας της Τουρκίας.

Το Κοινοβούλιο θα διατηρήσει το νομοθετικό του ρόλο, αλλά ο πρόεδρος θα ασκεί βέτο, ο Πρόεδρος θα διορίζει τους υπουργούς και τα μισά από τα μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου, και θα έχει την εξουσία να διαλύει το κοινοβούλιο.

Ο Ερντογάν είναι ανεξέλεγκτος σε σημείο που να ενοχλεί, αλλά την Ουάσιγκτον δεν τι νοιάζει, ψάχνει για συμμάχους που μπορούν να είναι βαθιά ανι-ρωσικές.

Χρήστος Κατσέας