Γράφει ο Κάτς80

Οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες είναι μια ακόμα ένδειξη, όπως αν κάποιος χρειαζόταν, τη τρέχουσα στρατηγική της παγκόσμιας κυριαρχίας μέσω του ελεγχόμενου χάος αποτυγχάνει, και το χάος επιστρέφει εκτός ελέγχου προκαλώντας ζημιά σε αυτούς που το ανέδειξαν στην πρώτη θέση.

Η Νέα Παγκόσμια Τάξη.

Η 9/11 Άλλαξε τα πάντα. Οι τάσεις ήταν ήδη εμφανής από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 όπου και επιταχυνθήκαν, με τις ΗΠΑ να εκμεταλλεύονται την κατάσταση, προκειμένου να υπάρξει μια μαζική διεθνή αρπαγή εξουσίας με τη μορφή ενός περιφερειακού προληπτικού πολέμου, που έχει ως στόχο την εξασφάλιση της κυριαρχία των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, και την πρόληψη της αύξησης τις ισχύος των αντιπάλων τις, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και της Κίνας.

Χωρείς καμία αμφιβολία αποδείχθηκε, ότι ο στρατός των ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να διατήρηση την ειρήνη, και την οικοδόμηση των κρατών, στους πολέμους που προκαλεί διαχρονικά.

Έτσι, οι ΗΠΑ και το Ευρωπαϊκό προτεκτοράτο της (είναι δύσκολο να δούμε την ΕΕ ως ανεξάρτητο πολιτικό παράγοντα) αναμίχτηκαν σε ένα ξεφάντωμα πολέμου, και λεηλασίας μετά την 9/11. Ο κατάλογος των θυμάτων περιλαμβάνει σήμερα την Υεμένη, τη Λιβύη, τη Συρία και την Ουκρανία, εκτός από τα παλιά σταθερά χαοτικά σημεία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ, καθώς και άλλα θύματα (Ιράν; Κούβα; Αίγυπτο; Κεντρική Ασία και τη Λευκορωσία Καύκασο;). Εκτός που αυτή τη φορά οι νεοναζί και οι Ισλαμιστές, και όχι οι τακτικές ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, επρόκειτο να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, που πραγματικά σηματοδοτεί μια νέα υποβάθμιση για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Η οικονομική κρίση του 2008 ήταν το οικονομικό ισοδύναμο της 9/11, με την έννοια ότι, έκανε επείγων το χαρακτήρα της επιθετικής επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ ακόμη μεγαλύτερο.

Μια αλλαγή στην στρατηγική φαίνεται, και είναι πιο πιθανό να γίνει εμφανής μετά τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ του 2016, αν και η προσέγγιση του Κέρι στη Μόσχα, ίσως βάζει τα πρώτα θεμέλια. Η επίσκεψη Κέρι στη Μόσχα μπορεί να προορίζεται για την αποκατεστάθη μιας ρεαλιστική σχέση εργασίας με τη Ρωσία αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η ΕΕ δεν εκπροσωπείται στις συνομιλίες αυτές.

Αυτό που φαίνεται μάλλον πιο πιθανό είναι ότι ΗΠΑ και Ρωσία βασίζονται σε ένα κοινό συμφέρον, να επιστρέψουν σε ένα επίπεδο σταθερότητας και προβλεπτικότητας που θα βασίζεται σε μια συμφωνία που θα αναγνωρίζουν «ζώνες ανάσχεσης» και «σφαίρες επιρροής», μεταξύ της Ρωσίας και των συμφερόντων των ΗΠΑ.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, φαίνεται ο κόσμος επιστρέφει σε μια διπολική ισορροπία ισχύος. Αλλά αυτή τη φορά οι δύο πολιτικά κυρίαρχες δυνάμεις πρέπει να καταλάβουν πώς επιβάλλεται να συνεργαστούν, για να κάνουμε τον κόσμο ασφαλή, αντί να σπαταλάμε μισό αιώνα για ένα περιττό «ψυχρό πόλεμο».

Χρήστος Κατσέας