Γράφει ο Κάτς80

Η εκλογή του Trump το 2016 έφερε ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα στη Μέση Ανατολή. Αναμενόταν να είναι έτοιμος για στρατιωτική παρέμβαση εκεί και να υποστηρίξει τους ισχυρούς. Αντιθέτως «πάγωσε» τη συμφωνία του με το Ιράν, διαλύει τους δεσμούς με τους συμμάχους του Κόλπου, επέτρεψε να διατηρείτε στρατηγικά η Ρωσία στη Συρία και ανακοίνωσε ότι θα μεταφέρει την πρεσβεία των ΗΠΑ στο Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ.Ένα χρόνο μετά, η κατεύθυνση της πολιτικής του δεν είναι πιο σαφής. Οι αντιθέσεις αφθονούν, εν μέσω μεγάλων διαφορών απόψεων στο πλαίσιο του αμερικανικού συστήματος, και ενός μηχανισμού εξωτερικής πολιτικής που βρίσκεται σε μερική αταξία.

Η κυριότερη αλλαγή είναι η ανανέωση της εχθρότητας προς το Ιράν, μια αντίδραση κατά του Ομπάμα, αλλά και μια επιστροφή στα πρότυπα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Η πυρηνική συμφωνία δεν έχει καταστραφεί, αλλά παραμένει επισφαλής. Ενώ ορισμένοι αναλυτές προέβλεπαν ότι η εκλογή του Trump θα οδηγούσε σε μια πιο σκληρή ιρανική ηγεσία, ο πρόεδρος Rouhani επανεκλέχθηκε τον Ιούλιο, στην πραγματικότητα είναι μια πολιτική ανανέωση της έγκρισης για τη συμφωνία από την ιρανική πλευρά.

Μέχρι στιγμής, ο Trump επανέλαβε την απροθυμία συμμορφώσεως του Ιράν με το JCPOA, το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης. Στην ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη τον Σεπτέμβριο, ο Trump υπονόησε ότι θέλει να αποσυρθεί.

Πριν από την ομιλία του ΟΗΕ, η ρητορική του Trump προς το Ιράν είχε φοβίσει πολλές διεθνείς επιχειρήσεις. Η συμφωνία θα μπορούσε να υποχωρήσει σιγά  -σιγά αν το Ιράν δεν καταφέρει να αποκομίσει σημαντικά οικονομικά οφέλη πράγμα που ήταν, εξάλλου, το σκεπτικό του για την επίτευξη της συμφωνίας.

Χρήστος Κατσέας