Γράφει ο Κάτς80

Δικαστικά «καρφώματα!»

Οι δικαστές όντας έρμαια έβγαλαν τα «μαχαίρια» και γρατζούνιονται για χάρη των «γητευτών» της πολιτικής, ανακοινώσεις των ανακοινώσεων από ομάδες και υποομάδες δικαστών στηριζόμενοι είτε στο παλαιοκομματικό είτε στο κατά φαντασία νέο-κομματικό σύστημα, προκειμένου να διατηρήσουν ομού τα προνόμια και τις εξουσίες τους. Η για να καλύψουν τα αθέμιτα (παράνομα) μαγαζάκια τους τα οποία εκδίδουν κατά το δοκούν αποφάσεις παραφράζοντας το ελαστικό για ολίγους νομικό πλαίσιο.

Οι φωνές και οι απειλές δεν περνάνε!

Η διαδικασία αναζήτησης και απόδοσης ευθυνών είτε το θέλουν είτε όχι θα πάει μέχρι τέλους, και αυτό γιατί ο λαός το θέλει σαν βάση μιας νέας αρχής ανάμεσα στους υπαλλήλους (πολιτικούς) τους οποίους επιλέγει να υπηρετήσουν – διαχειριστούν τα συμφέροντα μας.

Βολεμένοι αιρετοί                         

Ότι οι βουλευτές, υπουργοί και ανώτεροι δημόσιοι λειτουργοί έχουν ανήθικα και άνευ αντικρίσματος παραγωγικότητας προνόμια, εις βάρος των πολλών και παραγωγικών εργαζόμενων, είναι εμφανή και γνώριμο εδώ και πολλά χρόνια.

«Η δημοκρατία είναι ένα ακριβό πολίτευμα» μας λένε ορισμένοι δημοσιογράφοι, ε.. τότε ας βρούμε ένα ποιο φτηνό…! λέω εγώ…!

Δηλαδή θα πρέπει να έχουμε ένα λαό στο μεγαλύτερο μέρος του πεινασμένο, εξαθλιωμένο, και υποταγμένο στις ορέξεις του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος με εξαίρεση μερικούς εκατοντάδες αντιπαραγωγικούς αιρετούς και μη, οι οποίοι θα νέμονται τα χρήματα των υπολοίπων;

Πρώτα απ’ όλα, ας ξεκαθαρίσουμε σας Έλληνες τι εννοούμε όταν λέμε δημοκρατία (ελληνική) και ας μην μπλέκουμε την αγγλική δημοκρατία την οποία έχουμε έως σήμερα (μας έχουν επιβάλλει).

Δεν «καταλαβαίνω» γατί θα πρέπει οι άνθρωποι που εμπλέκονται με την πολιτική (και θέλουν όπως λένε να προσφέρουν για το καλό του τόπου) να πλουτίζουν αισχρά εις βάρος των υπολοίπων; Και αντίθετα να μην δωρίζουν την περιουσία τους στο κράτος η σε ιδρύματα, βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο ηθικά και ουσιαστικά στην δημιουργία εμπιστοσύνης, αλληλεγγύης και πολιτισμού, λαμβάνοντας αργότερα μετά την πολιτική τους θητεία μια «ισόβια» σύνταξη (ας είναι κι υψηλότερη των υπολοίπων, για παράδειγμα: 1.500 ευρώ ) για το υπόλοιπο της ζωής τους, έτσι με αυτόν τον τρόπο να γίνει συνείδηση σε όλους εμάς τους υπολοίπους, εντός (και στον έξω κόσμο, όπως άλλωστε κάναμε εδώ και χιλιετίες) ότι ο πολιτικός με (Π κεφαλαίο) έκανε το χρέος του και δεν δικαιούται να έχει ιδιωτικά πλούτη εις βάρος των άλλων.

Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, εμπόρευμα, είναι θάρρος, ανιδιοτελής προσφορά, αλληλεγγύη και αγάπη για τον άνθρωπο, σε μία χώρα δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων αναμφισβήτητα υπάρχουν άνθρωποι με γνώσεις, παιδεία και παίδευση οι οποίοι μπορούν ευσυνείδητα να επιτελέσουν το καθήκον τους με ιδέες και όρεξη.

Ας μη γελιόμαστε όμως… τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει εάν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, ο καθένας ξεχωριστά πρώτα και όλοι μαζί μετά… 

Χρήστος Κατσέας