Γράφει η Αγγελική Χαρατσή

Μας έχουν μάθει την παντοδυναμία του καπιταλισμού και πως ο άνθρωπος ως μονάδα όχι μόνο είναι ανίκανος αλλά έχει και χρέος να αποδεχτεί την ασημαντότητα του.{ Οτιδήποτε άλλο θεωρείται ματαιόδοξο και έπαρση} Ισχύει όμως; Η ιστορία φτιάχνεται όντως από τους ισχυρούς ή οι μάζες και το εκάστοτε ψυχικό τους φορτίο διαμορφώνει το παρόν αλλά και την μελλοντική εξέλιξή αυτού; ΟΙ αστοί , οι μικροαστοί, οι νησιώτες , οι ορεινοί και οι πεδινοί ,όλες αυτές οι ουδέτερες περαστικές και ευγενείς ζωές ως σύνολο δρουν και σπρώχνουν τους εκάστοτε πρωταγωνιστές σε θέση θεατή, εντολοδόχου και ηθικού αυτουργού. Η καθημερινότητα των λαών διατηρεί και παγιώνει τα ιδιαίτερα γνωρίσματα αυτού και καθώς οι νέες ζωές γεννιούνται και οι παλιές ζωές πεθαίνουν ο λαός μένει αναλλοίωτος. Το σήμερα δεν είναι μία μέρα αλλά εκατομμύρια μέρες εκατομμυρίων πολιτών οι οποίοι δουλεύουν απρόσκοπτα για να συνθέσουν ένα πολιτισμικό κέντημα που μόνο μέσα από την ιδιομορφία του χαρακτήρα τους και την λειτουργία τους ως μονάδα μπορούν να προσδώσουν σε αυτό ιδιαίτερα ψυχογραφικά διακοσμητικά {κομψοτεχνήματα} που το καθιστούν μοναδικό ανάμεσα σε αλλά.

28 Ιουνίου 1914, Σεράγεβο: Δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου, διαδόχου του θρόνου της Αυστρουγγρικής αυτοκρατορίας και της γυναίκας του Σοφίας Χότεκ .Η αφορμή για το ξέσπασμα του 1ου παγκοσμίου πολέμου.

Οι σχέσεις μεταξύ Αυστροουγγαρίας και Σερβίας είναι τεταμένες. Προμηνύεται πόλεμος….αντιληπτό από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η αφορμή προερχόμενη από τον λαό δεν αφήνει περιθώρια στους ηγέτες της Ευρώπης και οδηγεί , εντούτοις στον 1ο παγκόσμιο. Αυτόν τον πόλεμο κανείς δεν τον ήθελε και έως εκείνο το χρονικό σημείο πίστευαν πως μπορούσε να αποφευχθεί. Η αλυσιδωτή όμως αντίδραση που προκάλεσε η δολοφονία του Φερδινάνδου εξώθησε τους πρωταγωνιστές της Ευρώπης [νεκρούς και ζωντανούς} στο στήσιμο μιας πολύ ακριβής σκακιέρας , εν τέλει,, που κόστισε την ζωή 9.000.000 ανθρώπων στο πεδίο των μαχών και αλλά 13.000.000 σε παράπλευρες απώλειες….γιατί το πεδίο των μαχών σε ένα πόλεμο είναι πολύ ευρύτερο τοπικά και πολύ πιο εκτενές χρονικά από αυτό που θέλει να πιστεύει ο καθένας γιατί εγκλήματα πολέμου γίνονται και μετά την παύση αυτού…σε περιόδους ειρήνης είτε ουσιαστικής είτε φαινομενικής…..

Η δολοφονία του αρχιδούκα χαρακτηρίζεται ως μοιραία καθώς εάν ο οδηγός έστριβε στην σωστή κατεύθυνση και όχι στην λάθος δεν θα έπεφταν πάνω στον 19χρονο σπουδαστή Γαβριήλ Πρίντσιπ ο οποίος βρέθηκε στην περιοχή και η μοίρα του έδωσε την ευκαιρία να πλησιάσει και να πυροβολήσει το ζεύγος. Τέτοια παραδείγματα λοιπόν μας δείχνουν και αποκαλύπτουν την δύναμη της θέλησης του λαού που όταν είναι ισχυρή και δριμεία απόκτα το πρόσωπο της μοίρας και γράφει μόνη της την ιστορία της χρησιμοποιώντας ηγέτες, βασιλείς και δικτάτορες. Ο λαός δεν πρωταγωνιστεί παντού και πάντα αλλά σίγουρα πρωταγωνιστεί στα κομβικά ιστορικά σημεία. Η ιστορία, μας αποκαλύπτεται σε μοτίβα , τα οποία περικλείουν γεγονότα πολλές φορές τυχαία σε εμάς διδάσκοντας την δύναμη της τύχης αλλά και εν τέλει πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο λαός όμως χειραγωγείται και ναι μεν γράφει την ιστορία του αλλά με αλλουνού το χέρι .Η χειραγώγηση και αποβλάκωση έχει ένα στόχο….. μια ψήφο εμπιστοσύνης. Μια ψήφο τυφλή, τυφλής εμπιστοσύνης που δίνεται με μεγάλη χαρά και με ελαφρά τη καρδία από τον μέσο πολίτη ως αποτέλεσμα της ευθυνοφοβίας του. Όσο η πεποίθηση ότι είμαστε ανήμποροι εδραιώνεται τόσο πιο ευθυνόφοβοι και εγωκεντρικοί γινόμαστε…

Εγωκεντρικοί… αν και οξύμωρο απόλυτα λογικόν γιατί η ανάγκη της ενασχόλησης του ανθρώπου με τον εαυτό του υπάρχει ακόμα και όταν αυτή εκδηλώνεται στρεβλά….Ας ελπίσουμε να ‘ρθει μια μέρα που η δυσοσμία του λαού δεν θα είναι πια τόσο ανυπόφορη και το κέντημα του τόσο σκοροφαγωμένο.

Αγγελική Χαρατσή