Γράφει η Βασιλική Μανιάτη

Κατά καιρούς, τα κράτη και η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζουν σοβαρές κρίσεις, οι οποίες επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό το μέλλον των πολιτών. Ειδικά όταν τα πράγματα φτάσουν στο έσχατο σημείο, τα κράτη και η διεθνής κοινότητα καλούνται να λάβουν αποφάσεις, να αναλάβουν δράση και να χαράξουν πολιτικές, που υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα σκέφτονταν καν.

Οι αποφάσεις και οι πολιτικές αυτές χαρακτηρίζονται πρωτοποριακές και επαναστατικές καθώς προκαλούν σειρά μείζονων αλλαγών στην καθημερινότητα των πολιτών, και ανακατατάξεις και μεταβολή των ισορροπιών στις σχέσεις μεταξύ των κρατών. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η χρήση της ηλεκτροκίνησης.

Η ηλεκτροκίνηση, παρότι απασχολεί σε μεγάλο βαθμό τα κράτη τα τελευταία χρόνια, δεν είναι κάτι νέο. Ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν την ύπαρξή της από τις αρχές του 19^ου αιώνα. Ωστόσο, οι ηγέτες των κρατών και της διεθνούς κοινότητας θεώρησαν ότι αποτελεί την απάντηση σε δυο κρίσιμα ζητήματα : την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής δεδομένου ότι τα κράτη έχουν δεσμευθεί για την εκπλήρωση συγκεκριμένων στόχων με τη Συμφωνία του Παρισιού και την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης με την αναζήτηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας και την ενεργειακή απεξάρτηση των κρατών με περιορισμό των εισαγωγών ενέργειας.

Η ηλεκτροκίνηση, σύμφωνα με τη Γερμανική κυβέρνηση, περιλαμβάνει όλους τους τύπους οχημάτων που πρωτίστως χρησιμοποιούν για τη λειτουργία τους ενέργεια, προερχόμενη από το ηλεκτρικό δίκτυο. Όπως για παράδειγμα το οχήματα που φορτίζονται εξωτερικά. Ο στενός ορισμός της ηλεκτροκίνησης, που επικεντρώνει στην χρήση του ηλεκτρισμού ως καύσιμο, επιλέχθηκε όχι τυχαία : και αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι η απευθείας χρήση του ηλεκτρισμού είναι πολύ πιο αποδοτική και μειώνει σημαντικά τις εκπομπές διοξειδίου άνθρακα, αρκεί η ηλεκτρική ενέργεια να προέρχεται από τις ανανεώσιμες πηγές.¹  

Σε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, η ηλεκτροκίνηση συναντάται για πρώτη φορά το 1828. Ο Ούγγρος Anyos Jedlik εφηύρε ένα πρώιμο τύπο ηλεκτρικού κινητήρα, που ηλεκτροδοτούσε ένα μικρό μοντέλο αυτοκινήτου που αυτός δημιούργησε. Στα χρόνια που ακολούθησαν, πολλοί επιστήμονες συνέβαλαν με το έργο τους στην ηλεκτροκίνηση και στην κατασκευή ηλεκτρικών οχημάτων. Ενδεικτικά αναφέρονται:²

1834 Thomas Davenport : εφεύρεση του πρώτου ηλεκτρικού κινητήρα, 

Μεταξύ 1832-1839  Robert Anderson : εφεύρεση της πρώτης ηλεκτρικής άμαξας που λειτουργούσε με μπαταρίες,  

1835: καθηγητής Sibrandus Straingh και ο βοηθός του Christopher Becket: δημιουργία του πρώτου ηλεκτρικού αυτοκινήτου μικρής κλίμακας που λειτουργούσε με μπαταρίες      

1859: Gaston Plante: εφεύρεση της επαναφορτιζόμενης μπαταρίας

1881: Charles Jeantaud: κατασκευή ηλεκτρικού οχήματος στη Γαλλία

1888: Andrew Riker: κατασκευή ηλεκτρικού διθέσιου οχήματος με τρεις τροχούς και χρήση μπαταρίας 

Και ο Philip Pratt, «πατέρας του αμερικανικού ηλεκτρικού αυτοκινήτου» με τη συνδρομή του Fred Kimball κατασκεύασε το πρώτο ηλεκτρικό τρίκυκλο στην Αμερική

1891:William Morrison: κατασκευή του πρώτου αυτοκινήτου στις ΗΠΑ

1894: κατασκευή του Electrobat, του πρώτου πετυχημένου ηλεκτρικού αυτοκινήτου και το 1896 κατασκευή ηλεκτρικού διθέσιου βαγονιού από το μηχανικό Henry Morris και τον χημικό Pedro Salom

1896: κατασκευή ηλεκτρικού λεωφορείου με υδραυλικά φρένα από τον Thomas Parker

1897: εμφάνιση των πρώτων οχημάτων ταξί στους δρόμους της Νέας Υόρκης

1898: κατασκευή του Lohner Electric Chaise, ηλεκτρικού αυτοκινήτου και ενός υβριδικού αυτοκινήτου με μηχανή εσωτερικής καύσης

1901: κατασκευή μπαταρίας από νικέλιο και σίδηρο από τον Edison

1912: εφεύρεση του ηλεκτρικού εκκινητή από τον Charles Kettering

1917: Εταιρεία Woods Motor Vehicle : κατασκευή του πρώτου βενζινοκίνητου – ηλεκτρικού υβριδικού αυτοκινήτου, το οποίο ήταν εμπορική αποτυχία.

Η πτώση που ακολούθησε στην αγορά των ηλεκτρικών οχημάτων τις δεκαετίες 1930 – 1960 οφείλεται σε μια σειρά λόγων όπως το εκτεταμένο οδικό δίκτυο στην Αμερική απαιτούσε την κατασκευή οχημάτων ικανών να διανύουν μεγάλες αποστάσεις, η ανακάλυψη πετρελαίου στο Τέξας συνέβαλε στη μείωση της τιμής της βενζίνης, η εφεύρεση του ηλεκτρικού εκκινητή, η μαζική παραγωγή οχημάτων με μηχανές εσωτερικής καύσης και το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που έθεσε τέρμα στην κατασκευή οχημάτων.³ 

Τη δεκαετία του 60 παρατηρήθηκε αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για τα ηλεκτρικά οχήματα. Στις επόμενες δεκαετίες, εταιρείες κολοσσοί όπως η American Motors Corporation προέβησαν στην κατασκευή ηλεκτροκίνητων οχημάτων. To 1971 το  Lunar Roving ήταν το πρώτο ηλεκτρικό όχημα που οδήγησε άνθρωπος στο φεγγάρι και χρησιμοποιήθηκε για την αποστολή του διαστημόπλοιου Apollo 15.⁴

Στον 20^ο αιώνα, η εμφάνιση του ημιαγωγού μετάλλου – οξειδίου οδήγησε στην ανάπτυξη μοντέρνων ηλεκτρικών οχημάτων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα σημαντικές εταιρείες όπως Tesla Motors, Mitsubishi, Nissan, General Motors, Hyundai, κ.α. να κατασκευάζουν εξελιγμένα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.⁵ 

Όπως διαπιστώθηκε επομένως από την προηγηθείσα ιστορική αναδρομή, η ηλεκτροκίνηση δεν συνιστά καινοτομία. 

Τα ηλεκτρικά οχήματα (Electric Vehicles) παρουσιάζουν πλεονεκτήματα και ορισμένα μειονεκτήματα Ενδεικτικά αναφέρονται:⁶

Ο  ηλεκτρικός  κινητήρας  δεν  παράγει  καθόλου  αέρια  κατάλοιπα  ενώ παρουσιάζει και πολλά κατασκευαστικά αλλά  και λειτουργικά πλεονεκτήματα. Το κυριότερο πλεονέκτημα του ηλεκτρικού οχήματος είναι η συνεισφορά του στη μείωση της  ατμοσφαιρικής  ρύπανσης,   το  μεγαλύτερο  μέρος  της  οποίας  οφείλεται  στους  ρύπους  των συμβατικών  οχημάτων. Έχει  θεωρητικά  μηδενικούς  ρύπους  προκαλώντας ελάχιστη ρύπανση του αέρα και μηδενική ρύπανση του χώρου που κινείται.

Το  επόμενο  πλεονέκτημά  του  αφορά  στη  μείωση  της  ηχορύπανσης,  πρόβλημα  που  κάνει την ατμόσφαιρα των μοντέρνων πόλεων ανυπόφορη. Το ηλεκτρικό όχημα είναι ουσιαστικά αθόρυβο συγκρινόμενο με τα οχήματα με μηχανές εσωτερικής καύσεως. Μάλιστα, λόγω της μη εκπομπής ρύπων  και  θορύβου  κατά  την  κίνησή  του,  επιτρέπει  την  ενσωμάτωση  της  κίνησης  σε  περιοχές «ιστορικά ευαίσθητες» π.χ. ιστορικό κέντρο των πόλεων.

Η  ηλεκτρική  τεχνολογία  προσφέρει  τη  δυνατότητα  χρήσης  ανανεώσιμων  πηγών ενέργειας  στην επαναφόρτιση του οχήματος.

Τα  ηλεκτρικά  οχήματα μπορούν να αποτελέσουν μέρος ενός  συστήματος που  θα περιλαμβάνει σταθμούς ανεφοδιασμού σε κάθε σπίτι και ένα αναπτυγμένο ηλεκτρικό δίκτυο που θα μπορεί να συνεισφέρει στην κίνηση των οχημάτων.

Ένα ακόμα πλεονέκτημα τους είναι η προβλεπόμενη μείωση στις εκπομπές CO2.  Αυξημένη  απόδοση  στο  σύστημα  μετάδοσης  ισχύος αυτών  των  οχημάτων,  οδηγεί  σε  σημαντικές  μειώσεις  των  ρύπων  που  οδηγούν  στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, ακόμα και αν ληφθούν υπόψη οι απώλειες ενέργειας κατά την παραγωγή και διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας του δικτύου και οι απώλειες κατά τη φόρτιση της μπαταρίας.

Προσφέρουν  τη  δυνατότητα  αποδοτικής  διαχείρισης  της  ηλεκτρικής  ενέργειας.  Τα οχήματα  αυτά  φορτίζονται  πρωτίστως  σε  περιόδους  όπου  υπάρχει  χαμηλή  ζήτηση  ηλεκτρικής ενέργειας  (π.χ  τη  νύχτα)  ή  εξοπλίζονται  με  τεχνολογία  διακοπής  της  φόρτισης  στη  διάρκεια περιόδων αιχμής της ζήτησης.

Επιπλέον, τα ηλεκτρικά οχήματα θεωρούνται πιο αξιόπιστα από τα συμβατικά.

Το κόστος λειτουργίας τους, σύμφωνα με υπολογισμούς των General Motors και Chrysler είναι πολύ μικρότερο από αυτό των συμβατικών οχημάτων.

Η  ηλεκτρική  μηχανή  έχει  πολύ  μεγαλύτερη  διάρκεια  ζωής  συγκρινόμενη  με  του  συμβατικού. 

Τέλος, η αγορά ηλεκτρικών οχημάτων συνοδεύεται σε πολλές περιπτώσεις από σημαντικές μειώσεις φόρου.⁷

Συνεχίζετε σε pdf