Πηγή: en.kremlin.ru

Επιμέλεια μετάφρασης: Χρήστος Κατσέας

Κρεμλίνο, 24 Φεβρουαρίου 2022 – 06:00 (ώρα Μόσχας)

Αγαπητοί πολίτες της Ρωσίας! Αγαπητοί φίλοι και φίλες!

Σήμερα, πιστεύω ότι είναι και πάλι απαραίτητο να επιστρέψουμε στα τραγικά γεγονότα που εκτυλίσσονται στο Donbass και στα βασικά ζητήματα για τη διασφάλιση της ασφάλειας της ίδιας της Ρωσίας.

Θα ξεκινήσω με αυτό που είπα στην ομιλία μου στις 21 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους. Ομιλώ για κάτι που μας απασχολεί ιδιαίτερα, για τις θεμελιώδεις απειλές που χρόνο με το χρόνο, βήμα προς βήμα, δημιουργούν κραυγαλέα και ανεπιτήδευτα, χρόνο με το χρόνο, ανεύθυνοι δυτικοί πολιτικοί κατά της χώρας μας. Αναφέρομαι στην επέκταση του μπλοκ του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, φέρνοντας τη στρατιωτική του υποδομή πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας.

Θα ξεκινήσω με αυτό που είπα στην ομιλία μου στις 21 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους. Ομιλώ για κάτι που μας απασχολεί ιδιαίτερα, για τις θεμελιώδεις απειλές που χρόνο με το χρόνο, βήμα προς βήμα, δημιουργούν κραυγαλέα και ανεπιτήδευτα, χρόνο με το χρόνο, ανεύθυνοι δυτικοί πολιτικοί κατά της χώρας μας. Αναφέρομαι στην επέκταση του μπλοκ του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, φέρνοντας τη στρατιωτική του υποδομή πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας.

Είναι γνωστό ότι εδώ και 30 χρόνια προσπαθούμε σταθερά και υπομονετικά να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις κύριες χώρες του ΝΑΤΟ για τις αρχές της ίσης και αδιαίρετης ασφάλειας στην Ευρώπη. Ανταποκρινόμενοι στις προτάσεις μας, αντιμετωπίζουμε συνεχώς είτε δόλο και κυνικά ψέματα, είτε απόπειρες πίεσης και εκβιασμού, ενώ παράλληλα, η Βορειοατλαντική Συμμαχία, παρά όλες τις διαμαρτυρίες και τις ανησυχίες μας, συνεχίζει να επεκτείνεται. Η πολεμική μηχανή βρίσκεται σε κίνηση και, επαναλαμβάνω, πλησιάζει όσο γίνεται πιο κοντά στα σύνορά μας.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί αυτός ο αναιδής τρόπος να μιλάς από θέση αποκλειστικότητας, αλάνθαστου και ανεκτικότητας; Από πού πηγάζει αυτή η αδιάφορη και απορριπτική στάση απέναντι στα απολύτως θεμιτά συμφέροντα και απαιτήσεις μας;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, [για εμάς] όλα είναι ξεκάθαρα και προφανή. Η Σοβιετική Ένωση αποδυναμώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 πριν καταρρεύσει εντελώς. Όλη η σειρά των γεγονότων που εκτυλίχθηκαν τότε είναι ένα καλό μάθημα για εμάς σήμερα. Μας έχει δείξει πειστικά ότι η παράλυση της εξουσίας και της βούλησης είναι το πρώτο βήμα προς την ολοκληρωτική υποβάθμιση και την πλήρη εξαφάνιση. Το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να χάσουμε την αυτοπεποίθησή μας για λίγο, και αυτό ήταν το αποτέλεσμα, η ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο να ανατραπεί.

Αυτό οδήγησε στο γεγονός ότι οι προηγούμενες συνθήκες και συμφωνίες δεν εφαρμόζονται πλέον αποτελεσματικά. Οι προσπάθειες πειθούς και οι απαιτήσεις είναι άχρηστες. Οτιδήποτε δεν ταιριάζει στους ισχυρούς, αυτούς που έχουν εξουσία, κηρύσσεται απαρχαιωμένο, ξεπερασμένο και άχρηστο. Και το αντίστροφο: ό,τι τους φαίνεται συμφέρον παρουσιάζεται ως η απόλυτη αλήθεια, για να εξαπλωθεί πάση θυσία, ωμά, με κάθε τρόπο. Οι αντίπαλοι είναι διεφθαρμένοι.

Αυτό για το οποίο μιλάω τώρα δεν αφορά μόνο τη Ρωσία, και αυτές οι ανησυχίες δεν είναι μόνο δικές μας. Αυτό αφορά ολόκληρο το σύστημα διεθνών σχέσεων, και μερικές φορές ακόμη και τους ίδιους τους συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ξεκίνησε ουσιαστικά μια ανακατανομή του κόσμου και οι καθιερωμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου και οι κύριοι, (κανόνες) θεμελιώδεις που υιοθετήθηκαν στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και εδραίωσαν σε μεγάλο βαθμό τα αποτελέσματά του, άρχισαν να εμποδίζουν αυτούς που δήλωσαν νικητές στον ψυχρό πόλεμο.

Φυσικά, στην πρακτική ζωή, στις διεθνείς σχέσεις και στους κανόνες που τις διέπουν, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι αλλαγές στην παγκόσμια κατάσταση και η ισορροπία δυνάμεων.

Ωστόσο, αυτό πρέπει να γίνει επαγγελματικά, ομαλά, με υπομονή, λαμβάνοντας υπόψη και με σεβόμενο τα συμφέροντα όλων των χωρών και κατανοώντας τη δική τους ευθύνη.

Και όχι μια κατάσταση ευφορίας που γεννήθηκε από την απόλυτη ανωτερότητά τους, ένα είδος σύγχρονου απολυταρχισμού, επιπλέον, σε ένα πλαίσιο χαμηλού επιπέδου γενικής κουλτούρας και με την αλαζονεία εκείνων που προετοίμασαν, υιοθέτησαν και ώθησαν τις αποφάσεις που ήταν κερδοφόρες μόνο για τους εαυτούς τους. Η κατάσταση άρχισε να εξελίσσεται με διαφορετικό τρόπο.

Δεν χρειάζεται να πάτε μακριά για να βρείτε παραδείγματα. Πρώτον, χωρίς καμία άδεια από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, πραγματοποίησαν μια αιματηρή στρατιωτική επιχείρηση κατά του Βελιγραδίου, χρησιμοποιώντας αεροπλάνα και πυραύλους ακριβώς στην καρδιά της Ευρώπης. Αρκετές εβδομάδες συνεχών βομβαρδισμών πραγματοποιήθηκαν σε πόλεις και υποδομές απαραίτητες για τη ζωή. Πρέπει να θυμηθούμε αυτά τα γεγονότα, γιατί ορισμένοι δυτικοί συνάδελφοι δεν τους αρέσει να θυμούνται αυτά τα γεγονότα, και όταν μιλάμε για αυτά, προτιμούν να κουνούν το δάχτυλο για τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, όπως τους βολεύουν οι συνθήκες. Αυτό τους ταιριάζει φαίνεται.

Μετά ήρθε η σειρά του Ιράκ, της Λιβύης και της Συρίας. Η παράνομη χρήση στρατιωτικής δύναμης κατά της Λιβύης και η διαστρέβλωση όλων των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το Λιβυκό ζήτημα οδήγησαν στην ολοκληρωτική καταστροφή του [λιβυκού] κράτους, στη δημιουργία μιας τεράστιας εστίας διεθνούς τρομοκρατίας και στη βύθιση της χώρας σε μια ανθρωπιστική καταστροφή και στην άβυσσο ενός μακροχρόνιου και συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου. Η τραγωδία που καταδίκασε εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια ανθρώπους όχι μόνο στη Λιβύη, αλλά σε ολόκληρη την περιοχή, δημιούργησε μια μαζική μετανάστευση από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη.

Ανάλογη μοίρα επιφυλάχθηκε και για τη Συρία. Η στρατιωτική δράση του δυτικού συνασπισμού στη χώρα αυτή, χωρίς τη συγκατάθεση της συριακής κυβέρνησης και χωρίς την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, δεν είναι παρά μια επιθετική επέμβαση.

Αλλά και η εισβολή στο Ιράκ κατέχει εξέχουσα θέση σε αυτόν τον κατάλογο, φυσικά χωρίς καμία νομική βάση. Το πρόσχημα ήταν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες φέρεται να είχαν αξιόπιστες πληροφορίες για την παρουσία όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. Για να το αποδείξει δημόσια, μπροστά σε όλο τον κόσμο, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών κουνούσε ένα είδος σωλήνα που περιείχε λευκή σκόνη, διαβεβαιώνοντας τους πάντες ότι ήταν ένα χημικό όπλο που αναπτύχθηκε στο Ιράκ. Και μετά αποδείχθηκε ότι ήταν χειραγώγηση, μπλόφα: δεν υπήρχαν χημικά όπλα στο Ιράκ. Απίστευτο, εκπληκτικό, αλλά τα γεγονότα παραμένουν γεγονότα. Ψέματα ειπώθηκαν στο ανώτατο επίπεδο του κράτους και από την κορυφή του βήματος του ΟΗΕ. Το αποτέλεσμα ήταν τεράστιες απώλειες ζωών, καταστροφές και ένα απίστευτο κύμα τρομοκρατίας.

Γενικά, φαίνεται ότι σχεδόν παντού, σε πολλά μέρη του κόσμου, όπου η Δύση έρχεται να εδραιώσει την τάξη της, αφήνει αιματοβαμμένες, μη επουλωτικές πληγές, τις πληγές της διεθνούς τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού. Όλα τα παραπάνω παραδείγματα είναι τα πιο κραυγαλέα, αλλά δεν είναι τα μόνα παραδείγματα περιφρόνησης του διεθνούς δικαίου.

Αυτό περιλαμβάνει και την υπόσχεση που δόθηκε στη χώρα μας να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ ούτε μια ίντσα προς την Ανατολή. Για άλλη μια φορά μας ξεγέλασαν ή, στη λαϊκή γλώσσα, μας ξεσκίσανε. Ναι, ακούμε συχνά ότι η πολιτική είναι μια βρώμικη δουλειά. Ίσως, αλλά όχι τόσο βρώμικο όσο αυτό, όχι και τόσο άσχημο πάντως. Σε τελική ανάλυση, μια τέτοια συμπεριφορά το να παίζεις ζάρια δεν είναι μόνο αντίθετη με τις αρχές των διεθνών σχέσεων, αλλά κυρίως με τα γενικά αποδεκτά πρότυπα ήθους και ηθικής. 

Πού είναι εδώ η δικαιοσύνη και η αλήθεια;  Τίποτα άλλο από ψέματα και υποκρισία.

Παρεμπιπτόντως, οι ίδιοι πολιτικοί, πολιτικοί αναλυτές και Αμερικανοί δημοσιογράφοι γράφουν και λένε ότι τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί στις ΗΠΑ μια πραγματική «αυτοκρατορία του ψέματος». Είναι δύσκολο να μην συμφωνήσετε με αυτό, είναι αλήθεια. Αλλά, ας το παραδεχτούμε: οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι μια σπουδαία χώρα, μια δύναμη στη βάση ενός συστήματος.

Όλοι οι δορυφόροι τους όχι μόνο τους επικροτούνε υπάκουα, τους αποδέχονται, επιλαμβάνονται [τις θέσεις τους] με κάθε ευκαιρία, αλλά αντιγράφουν επίσης και τη συμπεριφορά και αποδέχονται με ενθουσιασμό τους κανόνες που τους προσφέρουν. Βάσιμα, μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι ολόκληρο το λεγόμενο δυτικό μπλοκ, που σχηματίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους, είναι αυτή η ίδια «Αυτοκρατορία του Ψέματος».

Όσο για τη χώρα μας, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, παρά το πρωτοφανές άνοιγμα της νέας σύγχρονης Ρωσίας και την προθυμία της να εργαστεί τίμια με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους δυτικούς εταίρους, σε συνθήκες αληθινά μονομερούς αφοπλισμού, προσπάθησαν άμεσα [η Δύση] να μας εμβολίσει, να μας τελειώσει και να μας καταστρέψει οριστικά. Αυτό ακριβώς συνέβη στη δεκαετία του 1990 και στις αρχές του 2000, όταν η λεγόμενη συλλογική Δύση υποστήριξε ενεργά τον αυτονομισμό και τις συμμορίες μισθοφόρων στη νότια Ρωσία. Τι θυσίες και τι απώλειες μας στοίχισε, τι κακουχίες χρειάστηκε να περάσουμε πριν καταφέρουμε επιτέλους να σπάσουμε τη ράχη της διεθνούς τρομοκρατίας στον Καύκασο. Το θυμόμαστε και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ.

Μάλιστα, μέχρι πρόσφατα, δεν έχουν σταματήσει οι προσπάθειες να μας χρησιμοποιήσουν για τα συμφέροντά τους, να καταστρέψουν τις παραδοσιακές μας αξίες και να μας επιβάλουν τις ψευδοαξίες τους, που θα μας έφθειραν τους ανθρώπους μας από μέσα. Αυτές τις συμπεριφορές τις επιβάλλουν ήδη επιθετικά στις χώρες τους και οδηγούν άμεσα σε υποβάθμιση και εκφυλισμό, γιατί είναι αντίθετες με την ίδια την ανθρώπινη φύση. Δεν πρόκειται να συμβεί [εδώ], δεν δούλεψε ποτέ σε κανέναν. Ούτε τώρα θα λειτουργήσει.

Παρόλα αυτά, τον Δεκέμβριο του 2021, προσπαθήσαμε ξανά να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους σχετικά με τις αρχές της ασφάλειας στην Ευρώπη και τη μη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Όλα ήταν μάταια. Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έχει αλλάξει. Δεν θεωρούν απαραίτητο να καταλήξουν σε συμφωνία με τη Ρωσία σε αυτό το ουσιαστικό για εμάς ζήτημα, επιδιώκουν τους δικούς τους στόχους και δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντά μας.

Και φυσικά, σε αυτήν την κατάσταση, αναρωτιόμαστε: τι να κάνουμε μετά, τι να περιμένουμε; Η ιστορία μας λέει ότι το 1940 και στις αρχές του 1941 η Σοβιετική Ένωση προσπάθησε να αποτρέψει ή τουλάχιστον να καθυστερήσει το ξέσπασμα του πολέμου. Αυτό περιλαμβάνει την προσπάθεια κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία στιγμή να μην προκαλέσεις έναν πιθανό επιτιθέμενο, να μην κάνεις ή να αναβάλεις τα πιο απαραίτητα και προφανή βήματα για να προετοιμαστείς για να αποκρούσεις μια αναπόφευκτη επίθεση. Και η ενέργεια που τελικά έγινε, άργησε καταστροφικά.

Ως αποτέλεσμα, η χώρα ήταν απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας, η οποία επιτέθηκε στην πατρίδα μας χωρίς κήρυξη πολέμου στις 22 Ιουνίου 1941. Ο εχθρός ανακόπηκε και στη συνέχεια συντρίφτηκε, αλλά με κόστος κολοσσιαίο. Η προσπάθεια να ικανοποιηθεί ο επιτιθέμενος τις παραμονές του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου ήταν ένα λάθος που στοίχισε πολύ ακριβά στο λαό μας. Κατά τους πρώτους μήνες των μαχών, χάσαμε τεράστιες, στρατηγικά σημαντικές περιοχές και εκατομμύρια ανθρώπους. Δεν θα κάνουμε τέτοιο λάθος δεύτερη φορά, δεν έχουμε το δικαίωμα.

Όσοι φιλοδοξούν την παγκόσμια κυριαρχία δηλώνουν δημόσια, ατιμώρητα και, τονίζω, χωρίς καμία δικαιολογία, ότι εμείς, η Ρωσία, είμαστε εχθροί τους. Πράγματι, έχουν πλέον σημαντικές οικονομικές, επιστημονικές, τεχνολογικές και στρατιωτικές δυνατότητες. Το γνωρίζουμε και αξιολογούμε αντικειμενικά τις απειλές που μας ηχούν συνεχώς στον τομέα της οικονομίας, καθώς και την ικανότητά μας να αντισταθούμε σε αυτόν τον αυθάδη και μόνιμο εκβιασμό. Επαναλαμβάνω, τα αξιολογούμε χωρίς αυταπάτες και εξαιρετικά ρεαλιστικά.

Στον στρατιωτικό τομέα, η σύγχρονη Ρωσία, ακόμη και μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την απώλεια μεγάλου μέρους των δυνατοτήτων της, σήμερα είναι μια από τις σημαντικότερες πυρηνικές δυνάμεις στον κόσμο και, επιπλέον, έχει σίγουρα πλεονεκτήματα σε έναν αριθμό προηγμένων οπλισμών. Από αυτή την άποψη, κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι μια άμεση επίθεση στη χώρα μας θα οδηγούσε σε ήττα και καταστροφικές συνέπειες για κάθε πιθανό επιτιθέμενο.

Ωστόσο, η τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένης της αμυντικής τεχνολογίας, αλλάζει ραγδαία. Η ηγεσία σε αυτόν τον τομέα έχει αλλάξει και θα αλλάζει χέρια [συχνά]. Αλλά η στρατιωτική ανάπτυξη των εδαφών που γειτνιάζουν με τα σύνορά μας, αν το επιτρέψουμε, θα συνεχιστεί για δεκαετίες, ίσως και για πάντα, και θα αποτελέσει μια ολοένα μεγαλύτερη και εντελώς απαράδεκτη απειλή για τη Ρωσία.

Ήδη σήμερα, καθώς το ΝΑΤΟ επεκτείνεται προς τα ανατολικά, η κατάσταση στη χώρα μας κάθε χρόνο γίνεται χειρότερη και πιο επικίνδυνη. Επιπλέον, τις τελευταίες ημέρες, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ έχουν εκφράσει ρητά την ανάγκη να επιταχυνθεί, να εξαναγκαστεί η υποδομή της συμμαχίας να αναπτυχτεί στα σύνορα της Ρωσίας. Ενισχύουν δηλαδή τη θέση τους. Δεν μπορούμε πλέον απλώς να παρακολουθούμε τι συμβαίνει. Θα ήταν εντελώς ανεύθυνο από την πλευρά μας.

Η περαιτέρω επέκταση των υποδομών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και η στρατιωτική ανάπτυξη του εδάφους της Ουκρανίας είναι απαράδεκτες για εμάς. Το πρόβλημα, φυσικά, δεν είναι ο ίδιος ο οργανισμός του ΝΑΤΟ, αυτό είναι απλώς ένα όργανο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Το πρόβλημα είναι ότι στα γειτονικά μας εδάφη -θέλω να διευκρινίσω, στα ιστορικά μας εδάφη- δημιουργείται ένας εχθρός «αντί-Ρωσικός», που τίθεται υπό απόλυτο εξωτερικό έλεγχο, ο οποίος αποικίζεται εντατικά από τις ένοπλες δυνάμεις των χωρών του ΝΑΤΟ και ο οποίος τροφοδοτείται με τα πιο σύγχρονα όπλα.

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους, αυτή είναι μια λεγόμενη πολιτική περιορισμού της Ρωσίας, ένα προφανές γεωπολιτικό μερίδιο. Για τη χώρα μας, είναι τελικά ζήτημα ζωής και θανάτου, το ζήτημα του ιστορικού μας μέλλοντος ως Έθνους. Και αυτό δεν είναι υπερβολή, απλά έτσι είναι. Αυτό αποτελεί πραγματική απειλή, όχι μόνο για τα συμφέροντά μας, αλλά και για την ίδια την ύπαρξη του κράτους, για την κυριαρχία του.  Είναι η κόκκινη γραμμή που έχει αναφερθεί πολλές φορές. Την παραβίασαν.

Σε αυτό το πλαίσιο, [ας επανέλθουμε] στην κατάσταση στο Donbass. Βλέπουμε ότι οι δυνάμεις που πραγματοποίησαν πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014, κατέλαβαν την εξουσία και τη διατήρησαν μέσω ουσιαστικά διακοσμητικών εκλογικών διαδικασιών, αρνήθηκαν οριστικά να επιλύσουν τη σύγκρουση ειρηνικά. Επί οκτώ χρόνια, οκτώ απείρως πολλά χρόνια, κάναμε τα πάντα για να επιλύσουμε την κατάσταση με ειρηνικά και πολιτικά μέσα. Μάταια.

Όπως είπα στην προηγούμενη ομιλία μου, είναι αδύνατο να δούμε τι συμβαίνει εκεί χωρίς οίκτο. Απλώς δεν ήταν δυνατόν να το ανεχτούμε άλλο. Αυτός ο εφιάλτης –η γενοκτονία κατά των εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν εκεί– πρέπει να σταματήσει αμέσως. Ελπίζουν μόνο [σε βοήθεια από] τη Ρωσία, ελπίζουν μόνο σε εσάς και σε εμένα. Αυτές οι φιλοδοξίες, αυτά τα συναισθήματα και αυτός ο πόνος του λαού μας ώθησαν να πάρουμε την απόφαση να αναγνωρίσουμε τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς.

Αυτό που πιστεύω ότι είναι σημαντικό να υπογραμμίσω. Οι κύριες χώρες του ΝΑΤΟ, για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους, υποστηρίζουν τους υπερεθνικιστές και νεοναζί στην Ουκρανία, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν θα συγχωρήσουν ποτέ τους κατοίκους της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης για την ελεύθερη επιλογή τους να επανενωθούν με την Ρωσία.

Αυτοί [υπερεθνικιστές και νεοναζί], φυσικά, θα προσπαθήσουν να διεισδύσουν στην Κριμαία, όπως έκαναν στο Ντονμπάς, για να κάνουν πόλεμο εκεί και να σκοτώσουν ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Όλα αυτά έγιναν από τις συμμορίες των Ουκρανών εθνικιστών, βοηθών του Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Δηλώνουν επίσης ανοιχτά ότι διεκδικούν μια σειρά από άλλα εδάφη από τη Ρωσία.

Η όλη εξέλιξη των γεγονότων και η ανάλυση των πληροφοριών που φτάνουν σε εμάς δείχνουν ότι η αντιπαράθεση μεταξύ της Ρωσίας και αυτών των δυνάμεων είναι αναπόφευκτη. Είναι μόνο θέμα χρόνου: προετοιμάζονται και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Τώρα ισχυρίζονται επίσης ότι κατέχουν πυρηνικά όπλα. Δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί αυτό.

Όπως είπα προηγουμένως, η Ρωσία αποδέχτηκε τις νέες γεωπολιτικές πραγματικότητες μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Σεβόμαστε και θα συνεχίσουμε να σεβόμαστε όλες τις νεοσύστατες χώρες στον μετασοβιετικό χώρο. Σεβόμαστε και θα συνεχίσουμε να σεβόμαστε την κυριαρχία τους, και ένα παράδειγμα αυτού είναι η βοήθεια που παρέχουμε στο Καζακστάν, το οποίο έχει αντιμετωπίσει τραγικά γεγονότα και προκλήσεις για το κράτος και την ακεραιότητά του. Αλλά η Ρωσία δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, δεν μπορεί να αναπτυχθεί, δεν μπορεί να υπάρχει με μια συνεχή απειλή που προέρχεται από το έδαφος της σημερινής Ουκρανίας.

Να σας θυμίσω ότι το 2000-2005 απαντήσαμε στρατιωτικά στους τρομοκράτες στον Καύκασο, υπερασπιστήκαμε την ακεραιότητα του κράτους μας και διατηρήσαμε τη Ρωσία. Το 2014, υποστηρίξαμε τον λαό της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης. Το 2015, χρησιμοποιήσαμε τις ένοπλες δυνάμεις μας για να βάλουμε ένα αξιόπιστο φράγμα στην διείσδυση τρομοκρατών από τη Συρία στη Ρωσία. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αμυνθούμε.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Εσείς και εγώ απλώς δεν είχαμε μια άλλη ευκαιρία να υπερασπιστούμε τη Ρωσία, τον λαό μας, από αυτήν που θα αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε σήμερα.

Οι περιστάσεις απαιτούν να ενεργήσουμε αποφασιστικά και άμεσα. Οι Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς ζήτησαν βοήθεια από τη Ρωσία.

Από την άποψη αυτή, σύμφωνα με το άρθρο 51 κεφάλαιο 7 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, με την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας και σύμφωνα με τις Συνθήκες Φιλίας και Αμοιβαίας Βοήθειας με τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και το Λουχάνσκ που επικυρώθηκαν από την Ομοσπονδιακή Συνέλευση στις 22 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, πήρα την απόφαση να πραγματοποιήσω μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση.

Σκοπός της είναι να προστατεύσει τους ανθρώπους που έχουν υποστεί κακοποίηση, γενοκτονία από το καθεστώς του Κιέβου για οκτώ χρόνια. Και για τον σκοπό αυτό, θα επιδιώξουμε να αποστρατικοποιήσουμε και να  αποναζιστικοποιήσουμε την Ουκρανία, να φέρουμε στη δικαιοσύνη όσους έχουν διαπράξει πολυάριθμα αιματηρά εγκλήματα κατά αμάχων, συμπεριλαμβανομένων πολιτών της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Ταυτόχρονα, τα σχέδιά μας δεν περιλαμβάνουν την κατοχή ουκρανικών εδαφών. Δεν σκοπεύουμε να επιβάλουμε τίποτα σε κανέναν με τη βία. Ταυτόχρονα, ακούμε όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό στη Δύση ότι τα έγγραφα που υπέγραψε το σοβιετικό ολοκληρωτικό καθεστώς, τα οποία κατοχυρώνουν τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν πρέπει πλέον να εφαρμόζονται. Ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση σε αυτή την ερώτηση;

Η έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι ιερή, όπως και οι θυσίες που έκανε ο λαός μας στο βωμό της νίκης επί του ναζισμού. Αλλά αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τις υψηλές αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, με βάση τις πραγματικότητες των μεταπολεμικών δεκαετιών. Ούτε ακυρώνει το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση που κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Να σας θυμίσω ότι ούτε όταν ιδρύθηκε η ΕΣΣΔ, ούτε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κανείς δεν ρώτησε ποτέ τους κατοίκους των εδαφών που αποτελούν τη σημερινή Ουκρανία πώς θέλουν να οργανώσουν τη ζωή τους. Η πολιτική μας βασίζεται στην ελευθερία, στην ελευθερία επιλογής για τον καθένα να καθορίσει το μέλλον του και των παιδιών του. Και πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό όλοι οι λαοί που ζουν στο έδαφος της σημερινής Ουκρανίας, όλοι όσοι επιθυμούν, να μπορούν να ασκήσουν αυτό το δικαίωμα – το δικαίωμα της επιλογής.

Από αυτή την άποψη, απευθύνω επίσης έκκληση στους πολίτες της Ουκρανίας. Το 2014, η Ρωσία είχε την υποχρέωση να προστατεύσει τους κατοίκους της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης από αυτούς που εσείς οι ίδιοι αποκαλείτε «ναζιστίδια». Οι κάτοικοι της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης επέλεξαν να είναι με την ιστορική τους πατρίδα, με τη Ρωσία, και τη στηρίξαμε. Όπως είπα, δεν θα μπορούσαμε να ενεργήσουμε διαφορετικά.

Τα σημερινά γεγονότα δεν έχουν σκοπό να βλάψουν τα συμφέροντα της Ουκρανίας και του ουκρανικού λαού. Πρόκειται για την προστασία της ίδιας της Ρωσίας από εκείνους που έχουν πάρει την Ουκρανία όμηρο και προσπαθούν να τη χρησιμοποιήσουν εναντίον της χώρας μας και του λαού της.

Επαναλαμβάνω: ενεργούμε για να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας από τις απειλές που μας δημιουργούνται και από έναν χειρότερο κίνδυνο, από αυτό που συμβαίνει τώρα. Σας ζητώ, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, να το καταλάβετε και να συνεργαστείτε μαζί μας για να γυρίσουμε αυτήν την τραγική σελίδα όσο το δυνατόν συντομότερα και να προχωρήσουμε μαζί, χωρίς να επιτρέψουμε σε κανέναν να ανακατευτεί στις υποθέσεις και τις σχέσεις μας, αλλά να αναπτυχθούν αυτά ανεξάρτητα, ώστε να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για να ξεπεραστούν όλα αυτά τα προβλήματα και να μας ενδυναμώσουν εκ των έσω ως ενιαίο σύνολο, παρά την ύπαρξη κρατικών συνόρων. Πιστεύω σε αυτό, στο κοινό μας μέλλον.

Θα ήθελα επίσης να απευθυνθώ στο στρατιωτικό προσωπικό των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Σύντροφοι αξιωματικοί.

Οι πατέρες, οι παππούδες, οι προπαππούδες σας πολέμησαν τους Ναζί στην εποχή τους, υπερασπιζόμενοι την κοινή μας Πατρίδα, δεν αξίζει οι νεοναζί να πάρουν την εξουσία στην Ουκρανία σήμερα. Έχετε ορκιστεί στον ουκρανικό λαό, όχι στην αντιλαϊκή χούντα, που κλέβει την Ουκρανία και κακομεταχειρίζεται τον ίδιο λαό.

Σας προτρέπω να αρνηθείτε να εκτελέσετε τις εγκληματικές τους εντολές. Σας προτρέπω να καταθέσετε αμέσως τα όπλα και να πάτε σπίτι. Θα εξηγήσω τι σημαίνει αυτό: το στρατιωτικό προσωπικό του ουκρανικού στρατού που το κάνει αυτό θα μπορεί να εγκαταλείψει ελεύθερα τη ζώνη των εχθροπραξιών και να επιστρέψει στις οικογένειές του.

Θέλω να τονίσω ξανά ότι όλη η ευθύνη για την πιθανή αιματοχυσία θα βαρύνει πλήρως και εξ ολοκλήρου το κυβερνών ουκρανικό καθεστώς.

Θα ήθελα τώρα να πω κάτι πολύ σημαντικό για όσους μπορεί να μπουν στον πειρασμό να παρέμβουν σε αυτές τις εξελίξεις από έξω. Ανεξάρτητα από το ποιος προσπαθεί να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο μας ή πολύ περισσότερο να δημιουργήσει απειλές για τη χώρα και τον λαό μας, πρέπει να γνωρίζουν ότι η Ρωσία θα απαντήσει αμέσως και οι συνέπειες θα είναι τέτοιες που δεν έχετε δει ποτέ σε ολόκληρη την ιστορία σας. Όπως και να εξελιχθούν τα γεγονότα, είμαστε έτοιμοι.

Έχουν ληφθεί όλες οι απαραίτητες αποφάσεις ως προς αυτό. Ελπίζω να ακουστώ.

Πολίτες της Ρωσίας.

Ο πολιτισμός και οι αξίες, η εμπειρία και οι παραδόσεις των προγόνων μας παρείχαν πάντα ένα ισχυρό υπόβαθρο για την ευημερία και την ίδια την ύπαρξη ολόκληρων κρατών και εθνών, την επιτυχία και τη βιωσιμότητά τους. Φυσικά, αυτό εξαρτάται άμεσα από την ικανότητα γρήγορης προσαρμογής στις συνεχείς αλλαγές, τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και την ετοιμότητα να ενοποιηθούν και να συγκεντρωθούν όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις για να προχωρήσουμε μπροστά.

Πρέπει πάντα να είμαστε δυνατοί, αλλά αυτή η δύναμη μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές. Η «αυτοκρατορία του ψεύδους», την οποία ανέφερα στην αρχή της ομιλίας μου, προχωρά στην σκληρή της πολιτική πρωτίστως, άμεση και με δύναμη. Σε αυτό το σημείο ισχύει το ρητό μας ότι «all brawn and no brains» (όλο μυαλά και χωρίς μυαλό).

Όλοι γνωρίζουμε ότι το να έχουμε τη δικαιοσύνη και την αλήθεια με το μέρος μας είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά δυνατούς. Εάν συμβαίνει αυτό, θα ήταν δύσκολο να διαφωνήσουμε με το γεγονός ότι η δύναμή μας και η ετοιμότητά μας να πολεμήσουμε είναι το θεμέλιο της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας μας και παρέχουν τα απαραίτητα θεμέλια για την οικοδόμηση ενός αξιόπιστου μέλλοντος για το σπίτι σας, την οικογένειά σας, και την Πατρίδα σας.

Αγαπητοί συμπατριώτες.

Είμαι βέβαιος ότι οι αφοσιωμένοι στρατιώτες και αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας θα εκτελέσουν το καθήκον τους με επαγγελματισμό και θάρρος. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι τα κυβερνητικά όργανα σε όλα τα επίπεδα και οι ειδικοί θα εργαστούν αποτελεσματικά για να εγγυηθούν τη σταθερότητα της οικονομίας, του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος και της κοινωνικής ευημερίας, και το ίδιο ισχύει για τα στελέχη επιχειρήσεων και ολόκληρη την επιχειρηματική κοινότητα. Ελπίζω όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και η κοινωνία των πολιτών να πάρουν μια ακλόνητη, πατριωτική θέση.

Στο τέλος της ημέρας, το μέλλον της Ρωσίας βρίσκεται στα χέρια των πολυεθνικών λαών της, όπως συνέβαινε πάντα στην ιστορία μας. Αυτό σημαίνει ότι οι αποφάσεις που πήρα θα εκτελεστούν, ότι θα πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει και θα εγγυηθούμε αξιόπιστα την ασφάλεια της Πατρίδας μας.

Πιστεύω στην υποστήριξή σας και στην ακατανίκητη δύναμη που έχει τις ρίζες της στην αγάπη για την Πατρίδα μας.

Vladimir Poutin