Γράφει η Βασιλική Μανιάτη

Το 333 π.Χ ο Μέγας Αλέξανδρος βρέθηκε στην αρχαία πόλη Γόρδιο, πρωτεύουσα της Φρυγίας. Τότε  θέλησε να ανεβεί στην ακρόπολη όπου ήταν τα ανάκτορα του Γόρδιου και του γιου του Μίδα, για να δει  την άμαξα του Γόρδιου και το ζυγόδεσμο της άμαξας. Η επιθυμία του αυτή δεν ήταν άνευ λόγου, καθότι  υπήρχε η παράδοση ότι όποιος κατόρθωνε να λύσει το Γόρδιο δεσμό, θα κυριαρχούσε στην Ασία. Τότε  ο Μέγας Αλέξανδρος επεξεργάστηκε το γόρδιο δεσμό, και προσπάθησε να τον λύσει. Όταν δεν το  κατάφερε, έβγαλε το ξίφος του και τον έκοψε. Το δόγμα του Μεγ. Αλεξάνδρου «ό,τι δεν μπορεί να λυθεί,  κόβεται», επιχειρεί να εφαρμόσει η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και η υπόλοιπη διεθνής κοινότητα για την  αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης που βιώνει και την απεξάρτηση από τον ενεργειακό ζυγό της  Ρωσίας. Η εναλλακτική λύση που βρέθηκε είναι η χρήση του υδρογόνου, που τους τελευταίους μήνες  κατέχει εξέχουσα θέση στις συζητήσεις των κρατών για την ενεργειακή κρίση. 

Το υδρογόνο ανακαλύφθηκε ως στοιχείο από τον Henry Cavendish το 1766. Ο Lavoisier ήταν αυτός  που έδωσε το όνομα στο στοιχείο αυτό το 1788 (Hydogenium) από το Ελληνικό «ύδρο» (hydro) και  «γόνος» (gene). ¹ 

Η πρώτη πρακτική χρήση του υδρογόνου ήταν για την ανύψωση αερόστατων από το Γάλλο φυσικό  Jacques Alexander Cesar Charles (1783).² 

Το 1800, οι Βρετανοί Nicholson και Carlisle χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά την ηλεκτρόλυση του  νερού για την παραγωγή του υδρογόνου.³ 

Το 1806 χρησιμοποιήθηκε υδρογόνο για τη λειτουργία της πρώτης μηχανής εσωτερικής καύσης.⁴ 

Το 1874, ο συγγραφέας Ιούλιος Βερν στο βιβλίο του «Το μυστηριώδες νησί» αναφέρθηκε σε έναν κόσμο  όπου κάποια μέρα το νερό θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο. Ότι τα συστατικά που θα το  απαρτίζουν θα ειναι το υδρογόνο και το οξυγόνο, τα οποία είτε χρησιμοποιηθούν μεμονωμένα είτε και  τα δυο μαζί, θα δημιουργήσουν μια ανεξάντλητη πηγή θερμότητας και φωτός, μεγαλύτερης εντάσεως  από εκείνη του άνθρακα.⁵ Οι προβλέψεις του επαληθεύτηκαν έναν αιώνα αργότερα όταν ξεκίνησε η  έρευνα στον τομέα του υδρογόνου.⁶ 

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί η θέσπιση βραβείου που φέρει την ονομασία Ιούλιος Βερν και το οποίο  έχει απονεμηθθεί το 2006 στον Dr David Sanborn Scott για την πολύτιμη συνεισφορά του στον τομέα  του υδρογόνου.⁷ 

Το 1899, ο σκωτσέζος χημικός James Dewar ήταν ο πρώτος που απομόνωσε το υδρογόνο ως  υγροποιημένο αέριο, καθώς ήταν ο ίδιος που κατάφερε να το ψύξει αρκετά για να το αποκτήσει σε  στερεά φάση.⁸ 

Το 1923 ο Σκοτσέζος ερευνητής Haldane J.B.S. αναφέρει σε δηµοσίευσή του ότι, το υδρογόνο θα είναι  το καύσιµο του µέλλοντος, καθώς ανεµόµυλοι θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια και θα διασπούν το νερό  ηλεκτρολυτικά σε υδρογόνο και οξυγόνο. Σηµαντική έρευνα (1920-1930) για τη χρήση του υδρογόνου  στις µεταφορές έκανε ο Γερµανός µηχανικός Rudolf Erren, που µετέτρεψε πλήθος κινητήρων ώστε να  χρησιµοποιούν υδρογόνο, µε εφαρµογές σε αυτοκίνητα, φορτηγά ή τρένα.⁹ 

Το 1961, χρησιμοποιήθηκε βόμβα υδρογόνου από την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών  Δημοκρατιών – σημερινή Ρωσία, η οποία φέρει την ονομασία Tsar Bomba (κωδικό όνομα Ιβάν).  Θεωρήθηκε το πιο ισχυρό πυρηνικό όπλο που δημιουργήθηκε και δοκιμάστηκε ποτέ, πυροδοτήθηκε  4.000 μέτρα πάνω από ένα αραιοκατοικημένο αρχιπέλαγος στη Θάλασσα του Μπάρεντς ως μέρος μιας  μυστικής δοκιμής που ανιχνεύτηκε από τις πληροφορίες των ΗΠΑ. Η βόμβα είχε απόδοση περίπου 50  μεγατόνους.¹⁰ 

Συνεχίζετε, κατεβάστε το αρχείο…