Γράφει η Βίκυ Μανιάτη

Στις εκλογές της 11ης Οκτωβρίου, το κυβερνόν από το 2015 κόμμα στην Πολωνία «Law and Justice» (PiS) αναδείχθηκε νικητής, καθώς κατάφερε να αποσπάσει την πλειοψηφία και να ανέλθει στην πρώτη θέση με 43,6%. Κάτι που μεταφράζεται σε 235 βουλευτικές έδρες εκ των 460 εδρών στην πολωνική Βουλή  (Sejm).¹

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός: Συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής

5. Η καταληκτική πράξη αυτής της πολύχρονης διεθνούς απάτης έγινε στις 12 και 14 Φεβρουαρίου 2019

Στις 12 Φεβρουαρίου 2019 εστάλη στον γ.γ. του ΟΗΕ η κοινή (στο ίδιο χαρτί!), επιστολή Ελλάδος-Σκοπίων, με τα δύο εθνόσημα δίπλα δίπλα, και από κάτω τις υπογραφές της Μονίμου αντιπροσώπου της Ελλάδος στον ΟΗΕ και της προσωρινής αντιπροσώπου των Σκοπίων. Ας προσεχθεί το «της προσωρινής!». Δηλαδή η μεγαλύτερη πράξη νομιμοποίησης μιας χώρας στον ΟΗΕ υπογράφηκε όχι από τον Πρόεδρο της Σκοπιανής Δημοκρατίας, ούτε την Κυβέρνηση, αλλά από μία προσωρινή (!) αντιπρόσωπο η οποία υπογράφει για λογαριασμό της Μόνιμης αντιπροσωπίας μιας άγνωστης στον ΟΗΕ χώρας με το όνομα «Βόρειας Μακεδονίας» το οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή ΔΕΝ έχει αναγνωριστεί από τον διεθνή οργανισμό. Κι όμως ο γ.γ. του ΟΗΕ όλα αυτά τα θεώρησε νόμιμα!

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός

2. Στις 24 Ιανουαρίου 2019, δηλαδή μία ημέρα πριν την υπογραφή της «Συμφωνίας», δημοσιεύτηκαν σε πολλές ιστοσελίδες και σε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ τα αποτελέσματα μια άλλης έρευνάς μας στα αρχεία του ΟΗΕ, σχετικά με την δήθεν αναγνώριση της ψευτο-μακεδονικής γλώσσας από τον ΟΗΕ, όπως γράφει η «Συμφωνία των Πρεσπών» στο Άρθρο 1. γ., ως εξής: «Η επίσημη γλώσσα του Δεύτερου Μέρους θα είναι η «Μακεδονική γλώσσα», όπως αναγνωρίσθηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977.

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός

Κορυφαία ζητήματα νομιμότητας ή μη της «Συμφωνίας των Πρεσπών» είναι εάν αυτή παραβιάζει εκτός από το εθνικό δίκαιο των κρατών που την συνυπέγραψαν και θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς Δικαίου, όπως αυτές περί «Αληθείας», «Καλής Πίστης», «Σαφήνειας» κ.α. Ζήτημα υπάρχει και με το εάν παραβιάζεται μία ολόκληρη σειρά άρθρων της «Σύμβασης της Βιέννης» η οποία αποτελεί την βασική σύμβαση που ρυθμίζει παγκοσμίως την νομιμότητα κάθε συμφωνίας. Εξίσου ελέγξιμο είναι, εάν οι διαδικασίες, που ξεκίνησαν από τον ΟΗΕ το 1993 και κατέληξαν σε αυτόν το 2019, ήταν και είναι νόμιμες μετά από όσα συνέβησαν πρόσφατα στον διεθνή οργανισμό και στα οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια με αδιάψευστα στοιχεία. Σε περίπτωση που σε όλα αυτά τα στάδια και αρχές έχουν σημειωθεί παραβιάσεις τότε έχουμε μία «Συμφωνία» ψεύδους, μία διεθνή απάτη και ως τέτοια πρέπει να ακυρωθεί.