Γράφει ο Κάτς80

Στη Μαύρη Θάλασσα, η Τουρκία παραμένει εγκλωβισμένη μεταξύ της επιθυμίας να επιδιώξει να πραγματοποιήσει τις περιφερειακές φιλοδοξίες, τις δεσμεύσεις της στο ΝΑΤΟ και την αναγκαιότητα της συμμαχίας με τη Ρωσία.

Το μακροπρόθεσμο ενδιαφέρον της Άγκυρας στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου είναι να συνεχίσει να εξισορροπεί με την αυξανόμενη στρατιωτική στάση της Ρωσίας στον Εύξεινο Πόντο και να προωθεί την πολυμερή συνεργασία στην περιοχή.

Η περιφερειακή εξωτερική πολιτική της Τουρκίας εμφανίζεται να οδηγείται αναμφισβήτητα από την αντίληψη της οξείας εσωτερικής και εξωτερικής απειλής αντί της μεγάλης στρατηγικής στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας όπου είναι σήμερα υποτιμημένη καθώς η σύγκρουση στη Συρία απορροφά ούτω σι άλλως μεγάλο μέρος της στρατιωτικής ενέργειας της Άγκυρας.

Wikipedia: Μαύρη θάλασσα. 

Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ενίσχυσε τον γεωστρατηγικό ρόλο της Τουρκίας ως μια πύλη για τη Μόσχα, καθώς το ΝΑΤΟ απέκτησε πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα μέσω της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας το 2004, γεγονός που μείωσε την περιφερειακή θέση της Ρωσίας.

Η ανησυχία της Τουρκίας προς το ΝΑΤΟ γίνεται ολοένα και πιο ορατή.

Η Άγκυρα εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 1952 για να αντιμετωπίσει τη σοβιετική κατοχή στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα και τα Τούρκικα Στενά, όμως για τη συμμαχία (ΝΑΤΟ) αυτό ήταν μόνο ένα στοιχείο μιας ευρύτερης μεγάλης στρατηγικής.

Η Ουάσινγκτον θεωρούσε την Τουρκία ως έναν από τους σημαντικότερους εταίρους της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης για την προώθηση της γραμμής άμυνάς της. Ωστόσο, η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στο ΝΑΤΟ, η εισβολή της Ρωσίας στη Γεωργία και η προσάρτηση της Κριμαίας έκαναν τον Εύξεινο Πόντο στρατηγικό ζήτημα και πιθανό πεδίο αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.

Η Τουρκία φιλοξενεί πολλά σημαντικά στρατιωτικά τμήματα του ΝΑΤΟ: όπως την Αεροπορική Βάση Incirlik, η οποία διαδραματίζει (ως επί το πλείστον) σημαντικό ρόλο στην πυρηνική αποτροπή του ΝΑΤΟ και επιτρέπει την προβολή της εξουσίας του (ΝΑΤΟ) στη Μέση Ανατολή.

Η ιστορική και διαρκή απροθυμία της Τουρκίας ως προς τη δυτική στρατιωτική παρουσία στη Μαύρη Θάλασσα εμποδίζει τις προοπτικές για μια ενισχυμένη στάση του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Η χρησιμότητα της Τουρκίας ως πλεονέκτημα για το ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αγωνιστούν να διατηρήσουν παραγωγικές σχέσεις με την Άγκυρα καθώς επιδιώκουν τα περιφερειακά τους συμφέροντα.

Η διπλωματική διαμάχη μεταξύ της Ουάσινγκτον και της Άγκυρας δεν έχει φτάσει ακόμα στην κορύφωση της. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Kadir Has University του Ιουνίου του 2017, 66,5% των Τούρκων ερωτηθέντων είδαν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως την κύρια απειλή για την ασφάλεια στον κόσμο. Το ζήτημα τις αγοράς των S-400 από τη Ρωσία θα συνεχίσει να εντείνει τις σχέσεις και με το ΝΑΤΟ και με τις ΗΠΑ.

Οι μακροπρόθεσμες προοπτικές φαίνονται ζοφερές, καθώς οι πολιτικοί προσανατολισμοί αποκλίνουν όλο και περισσότερο. Η στρατιωτική εκκαθάριση που ακολούθησε μετά την απόπειρα πραξικοπήματος κατέστησε την κατάσταση ακόμη χειρότερη, περιπλέκοντας την περισσότερο.

Η Άγκυρα θα μπορούσε να υποκύψει στις ανάγκες της Μόσχας σε κάποιο βαθμό, ελπίζοντας σε κάποια διπλωματική εύνοια σαν αντάλλαγμα. Ταυτόχρονα, θα δημιουργούσε φόβους για έναν πιθανό άξονα Ρωσίας-Τουρκίας, ο οποίος θα μπορούσε να ανατρέψει την ισορροπία ισχύος από τη Μαύρη Θάλασσα ως την Ανατολική Μεσόγειο.

Παρόλο που φαίνεται «ωραιοποιημένη» η συμμαχία Τουρκίας-Ρωσίας, οι ενθουσιώδεις δηλώσεις αντιμάχονται σε βάθος την έλλειψη συντονισμού στις διμερείς διαφορές. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει ένδειξη κοινής προσπάθειας επίλυσης της σύγκρουσης του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, μιας παραδοσιακής μάχης ανταγωνισμού μεταξύ των δύο δυνάμεων.

Οι ρωσικές βάσεις στην Αρμενία και η συνεργασία για την ασφάλεια με το Αζερμπαϊτζάν περιορίζουν την περιφερειακή επιρροή της Τουρκίας. Επιπλέον, παρά το σιωπηρό σύμφωνο «συναίνεσης» στη Συρία, η αυξανόμενη παρουσία της Ρωσίας στη Μεσόγειο αυξάνει τον παλαιό οθωμανικό φόβο της περικύκλωσης. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει εντάσεις, καθώς η Μόσχα συνεργάζεται με τους εχθρούς της Τουρκίας (Κούρδους).

Εν τω μεταξύ, η «ειδική σχέση» με τη Ρωσία θα μπορούσε να γίνει η Αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας και να υπονομεύσει περαιτέρω την αυτονομία της στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, ειδικά όταν ο Πρόεδρος Ερντογάν χρησιμοποιεί τη Δύση ως αποδιοπομπαίο τράγο στις προσπάθειές του να εδραιώσει την εξουσία εντός και εκτός των συνόρων.

Χρήστος Κατσέας